Eva Spence mag vandaag de dag de eerst-verantwoordelijke genoemd worden van Rolo Tomassi; een broeinest van de meest uiteenlopende jonge muzikanten in het postcore- en postmetal-genre. Na heel wat bandwisselingen is zij het geweest die niet bij de pakken heeft neergezeten en het voortouw heeft genomen in de productie van Astraea, de derde cd. Waarin Rolo Tomassi nu verschilt ten opzichte van de vorige twee platen is dat de band niet à la minuut switcht van de ene brute core-variant naar de andere maar dat per song één enkel genre compleet wordt verkend. Loutere kracht en over elkaar heen buitelende drums en breaks zijn verdwenen. Ervoor in de plaats komen rustige frasen om de spanning en dramatiek in de songs te vergroten. Spence dicteert klassieke Keltische droompartijen, grijpt terug naar de werken van Purcell en draagt daarmee bij aan sferische, epische werkjes zoals “Empiresk”. Rolo Tomassi komt daardoor veel gevaarlijker over dan het mannelijke spierballenvertoon van een Dillinger Escape Plan. De band is op Astraea totaal onberekenbaar en niet zomaar voor één gat te vangen. Zo zie je maar dat de klassieke opleiding van Eva Spence ook in de math- en metalcore goed kan uitpakken.
mij=Destination Moon/Bertus
4 reacties