Het is alweer meer dan twintig jaar geleden dat de wereld voor het eerst kennis mocht maken met dit extreme gezelschap uit het kille Engeland. Op het debuut The Principle Of Evil Made Flesh werd op zinderende wijze een bruut bereide maaltijd geserveerd, op smaak gebracht met de infernale oprispingen van een schijnbaar uiterst getormenteerd brein, zijnde dat van gutturaal strottenhoofd artiest Dani Filth. Gaandeweg zouden bombast en melodie hun weg vinden naar de immer op helse blastbeats en onvervalst nihilisme gebaseerde muziek. Dit tot groot ongenoegen van de oorspronkelijke fanschare die deze kniebuiging richting wat gezien werd als een commerciële benadering van een gitzwart genre als blasfemie beschouwde. Desalniettemin bleef de trein van Dani en zijn duivelse trawanten voortrazen, af en toe halt houdend om een satanisch pakketje in de vorm van een zilvergrijs schijfje achter te laten. Het meest recente presentje betreft The Manticore And Other Horrors en het is zeker niet het minst onaardige uit de tien studioalbums beslaande catalogus. In zekere min markeert het zelfs de terugkeer naar een hernieuwde, meer brute benadering van het eigen geluid. De productie is hard en bombastisch, maar ademt de sfeer van de jaren ´70 punk, hetgeen vooral op het conto geschreven kan worden van gitarist Paul Allender die met doeltreffende, puntige riffs de muziek naar een hoger niveau stuwt. Uiteraard laat oppersater Dani bij tijd en wijle ook duchtig van zich horen middels wild gekrijs ter begeleiding van zijn soms poëtische teksten die zoals altijd een minnekozende voorkeur ten toon spreiden voor vampirisme, gothic literatuur, mythologie en seks. Niets nieuws onder de zon, maar gebracht met een opwekkende frisheid die de glans van de wilde limoenen van Fa doet verbleken tot een nauwelijks waarneembare gloed.
mij=Peaceville
4 reacties