De uit Gent afkomstige Bram VanParys noemt zichzelf The Bony King Of Nowhere wanneer hij muziek maakt. Zijn artiestennaam komt van het nummer “There, There” van Radiohead waarvan 'The Bony King Of Nowhere' de ondertitel is. Na twee albums met folkachtige muziek in het verlengde van Devendra Banhart ging hij voor zijn derde cd in juli echt naar the middle of nowhere. Hij huurde twee weken een huisje in de bossen van Mirwart, midden in de Ardennen. Slechts zijn gitaar en zichzelf had hij nodig voor negen persoonlijke liedjes voor deze cd, die dan ook logischerwijze The Bony King Of Nowhere heet. Aanvankelijk was hij van plan om elke dag een liedje te schrijven, maar na twee dagen zwerven door de bossen beviel het resultaat hem niet en begon het ook nog eens te regenen. Zo ontstond het nummer “Rain Falls Down On Mirwart”. Dat bracht de inspiratie die hij nodig had en hij nam het hele album vervolgens in één nacht op. Het resultaat is een ultiem persoonlijk document geworden waarbij het prima mijmeren is. The Bony King Of Nowhere staat vol met de gevoelens en gedachten van een onrustige ziel die niet lang op één plek kan blijven, zoals verwoord in het nummer “Travelling Man”, maar ook verlangt naar een rustig en stabiel leven, opgetekend in “On My Way Home”. Deze intieme en bijna minimalistische muziek laat zich op de een of andere manier beter beluisteren in het donker, maar doet het ook goed op donkere herfstdagen, net zoals de debuutplaat van die Amerikaanse loner. Je moet wel stalen zenuwen hebben als deze hartverscheurende herfstplaat je onberoerd laat.
mij=Helicopter
4 reacties