Stonehenge Festival 2018

Stonehenge Festival, parkeerterrein theater De Meenthe, Steenwijk, 28 juli 2018

Stonehenge Festival in Steenwijk. Al decennialang een begrip. Een soort brommers kieken voor deathmetalfanaten die houden van een uitputtingsslag. Want, bijna 27 bands, non-stop in 14 uur van het ene naar het andere podium er doorheen jagen, vergt veel van de oren. En van je gestel. Koffie is niet te krijgen op het festivalterrein, stuiteren doen de aanwezigen namelijk van nature al, en wie een vet- of frituurallergie heeft, die komt op Stonehenge ook al van een koude kermis thuis.

Maakt niet uit, het grootste metaldorpsfeest trapt gewoon om klokslag 10.00 uur af waarbij menig band die ergens voor drie in de middag moet aantreden, voortdurend op zijn horloge kijkt omdat de setlist maar ruimte biedt voor amper 20 minuten. Voor sommige acts is dat zichtbaar aan de krappe kant. Sfeer moet er maar gewoon direct zijn, die kun je niet opbouwen en inleiden.

Despicable Heroes uit Barneveld speelt een mix van hardcore en metal. Sinds Shipwrecked uit 2013 is er nu de gloednieuwe EP ‘Arrival’ en die heeft veel meer met ouderwetse hate- en metalcore van doen. Inzet een 10, de overtuigingskracht blijft steken op een zesje. Da’s niet te wijten aan Despicable Heroes, maar meer aan de vroege zaterdagochtend.

Dead End is na heel wat omzwervingen weer bij elkaar. En eigenlijk had de band die al dik dertig jaar vastberaden vasthoudt aan zijn mix van doom- en deathmetal wel iets hoger in de programmering mogen staan.

Persistense uit Den Bosch pakt gewoon alles samen wat gaaf is. Althans, dat doet zanger en oprichter Stefan volgens mij het liefst. Met Pantera, Down en Lamb of God als grootste inspiratiebronnen.

Het Bredase Faal voegt met de nieuwste plaat Desolate Grief een bijvoeglijk naamwoord toe aan zijn funeral-doom- en deathmetal. Het is desolate doom- en deathmetal met een hoog klassiek randje waarbij de weemoedigheid voorop staat. Te weinig tijd levert slechts een vluchtig visitekaartje op. Zonde, op Roadburn kwam Faal veel beter tot zijn recht.

De Etruskische metal van het Italiaanse Voltumna trekt de eerste echte following van de dag. Niet raar, want de doom-, black- en deathmetal van het trio gaat letterlijk de hele wereld over.

Het Sliedrechtse Sepiroth pakt uit met songs van Uninvolved uit 2015 en komt heel aardig uit de verf met de gehaaste maar bloedsnelle deathmetal die ik een tijdje terug op Dynamo Metal Fest eigenlijk van I Am Morbid verwacht had.

Bij de blackmetal van het Belgische Saille staan sinds de derde plaat Eldritch de gitaren centraal. Ook live, althans, op Stonehenge. We horen een rauwe en vooral snellere band die niet wil verzanden in tal van tierelantijnen. Kan ook niet, want de heren hebben maar twintig minuten.

Sodomized Cadaver uit Wales is eigenlijk een optelsom van Sleaford Mods, Exploited en een trits aan deathmetalbands. De voorman krijgt in elk geval de lachers op zijn hand als hij katten- en kattenbezitters hekelt en afsluit met “Raped By Ebola”.

Alweer vier jaar geleden richtte Yaotzin uit Noord-Holland zichzelf weer op met meer pure blackmetal. Het laatste wapenfeit; de single “Visions” wordt vertolkt. Ook voor deze band geldt dat het graag iets meer tijd nodig heeft om een sfeer neer te zetten. Zelfs rond de klok van 13.00 uur.

Het zal door de bassist van het Amerikaanse Skinned komen dat ik me erop betrap dat ik onbewust de band vergelijk met Mastodon. Zodra songs als “Lucid Horror” voorbij razen is die gedachte snel verstomd. Skinned overtuigt overdonderend en rap.

Het Limburgse Cliteater is een verzamelclubje van extreme deathmetal, gore en grind en speelt met songs als “Camel Fucker” veel fans in de kijker. Altijd intens, altijd gezegend met een bruut geluid. Slagroom op de taart is de S.O.D.-song: “Speak English or Die” die verbasterd wordt tot “Eat Clit or Die”.

De authentieke blackmetal van het Duitse Pestlegion werkt aanstekelijk. Want, de band heeft een supergoed geluid en zet met de single “Entsage Gott” iedereen te kakken die beweert dat ‘t genre zijn beste tijd zou hebben gehad.

Het Maltese Martyrium arriveert veel te laat waardoor de organisatie wat bands moest omgooien naar een vroeger tijdstip en een ander podium. Uiteindelijk trapt de band onder aanvoering van Sandra Misanthrope nogal melodieus af. Ze krijst, buldert en gorgelt en houdt nauwkeurig elk gitaarsalvo va de snelle blackmetal bij.

Waarom weet niemand maar het Amerikaanse Skeleton Witch is de grote afwezige op Stonehenge. Helaas.

De technische deathmetal van het Schotse Man Must Die! buldert stevig door en iets zegt me dat de heren maar wat graag een metalplaat met Sick Of It All hadden willen maken. De band staat als een betonnen bunker.

Het Zweedse Mordbrand staat erbij en kijk het allemaal aan. Okee, hun deathmetal is behoorlijk stevig maar mist de aansluiting met het publiek. Het is overduidelijk te vroeg op de dag voor het trio en Steenwijk nog niet uitgelaten genoeg.

De gore en (porno-)grind van het Zuid-Hollandse Rectal Smegma wint aan overtuigingskracht. In alles staat de band er en heeft er zichtbaar veel lol in. Alle zieke geesten zijn verzameld, staan vooraan en herkennen “Creme Bukkake” en “Gnork”.

Voor wie het nog niet wist; Firespawn is het alter ego van Entombed’s L.G. Petrov en Necrophobic’s Alex Impaler. Aangevuld met het vurigste gitaarwerk van Frederik Folkare van Unleashed. Petrov is de olijke Ozzy van de deathmetal die na al die jaren nog steeds harder, lomper en sneller wil. Uitgangspunt “Lucifer Has Spoken” zegt genoeg.

Deathgeneration, de laatste volwaardige plaat van het Spaanse Avulsed is alweer twee jaar oud. Hoewel zanger Dave Rotten al dik 25 jaar heel wat credits heeft opgebouwd, vraag ik me af wat er uiteindelijk van het optreden in Steenwijk onder het publiek is bijgebleven.

Stephan Gebédi van Thanatos ziet er voor Steenwijkse begrippen enorm fris en gezond uit. De combi van thrash en death wordt breed vertolkt, met natuurlijk flink wat aandacht voor ‘Global Purification’.

Gruesome is een Chuck Schuldiner-tributeband. Vergeet dat niet, beste mensen! De band doet er, zelfs met de nieuwste plaat Twisted Prayers alles aan om Death uit Florida te eren en de oldskool deathmetal van de vorige eeuw levend te houden. Zanger Matt Harvey is overtuigd fan maar moet uitkijken dat hij geen hipster-skate-Vice-product gaat worden.

D.R.I.‘s duo Kurt Brecht en Spike Cassidy houden al dik 35 jaar alles in eigen hand. “The Five Year Plan” is uiteindelijk de ’35 year plan’ geworden. Hun crossover thrash pakt alle uithoeken van het hardcore-spectrum.

Grave speelt op safe en schotelt klassiekers als: “Into The Grave” en “Deformed” voor. Goed en degelijk, terwijl eigenlijk bij Grave de fik en de beuk erin had moeten vliegen.

Het Nederlandse Asphyx onder leiding van Martin van Drunen ziet zich geconfronteerd met zijn voormalige band Pestilence een krap uurtje later aan de andere kant van het parkeerterrein. De populariteitsprijs gaat naar Asphyx, zeker na het huzarenstukje: “Forerunners of the Apocalypse”.

Patrick Mameli van Pestilence laat in vogelvlucht horen hoe de band is uitgegroeid van een thrash- naar een techmetalband met o.a.: “Non Physical Existent”, “Twisted Truth”, “Land Of Tears” en “The Secrecies of Horror”.  Aandacht dus voor het vroege werk en het laatste album: Hadeon. De jarenlange afslag die Pestilence nam met de CD Spheres komt er bekaaid vanaf in Steenwijk.

Het Californische Carnifex laat zijn deathcore graag aandrijven door elektronische blastbeats. Dat werkt in Steenwijk. Wie nog twijfels had waarom de Amerikaanse band tot de afsluiters van het festival behoort, die is na het zien van deze pompeuze show om met “Dark Days” en “Die Without Hope” als uitschieters.

Suffocation mag het jaarlijkse feestje afsluiten. Dat doen de heren militant strak met de nieuw werk zoals: “Clarity Through Deprivation” en “Return To The Abyss”, maar ook met de allereerste song die de band ooit maakte, werk van het debuut Effigy of the Forgotten en “Pierced From Within” uit 1995. Zanger Frank Mullen en gitarist Terrance Hobbs laten horen dat Suffocation ook na 30 jaar volop regeert. Een technischer, sneller en strakker spel dan dit bestaat niet.

Stonehenge Festival te Steenwijk is helemaal af.