De tweede dag van Crossing Border in Enschede trekt meer publiek dan de eerste avond. Geen wonder, want het is nu vrijdag en het publiek lijkt bij voorbaat enthousiaster. Een deel ongetwijfeld omdat ze er de donderdagavond ook al bij waren en wisten wat ze konden verwachten, een deel omdat het weekend begint.
En de eerste band die we zien heeft blijkbaar hetzelfde gevoel. Het uit Zwolle afkomstige The Horse Company heeft een prachtplaat op zak (Calypso) en de bebaarde en bebrilde heren spelen hun rauwe, rootsy rock met verve. De band is ervaren (dankzij onder andere 16 Down), geconcentreerd en weet hoe ze het publiek in moeten pakken. De rest van de avond zien we de bandleden door het grote Muziekkwartier lopen, een beugelfles Grolsch in de hand, op weg naar een van de vele optredens.
mij=Door: Dubbelmono. Foto's: Storm
Bijvoorbeeld naar de grote theaterzaal waar Theo Hakkert de Amerikaanse auteur David Vann ondervraagt. De schrijver van drie prachtige, maar niet bepaald vrolijke boeken (Legende van een zelfmoord, Caribou Island en Aarde) vertelt opgeruimd over zijn tragische leven ('there were five suicides and at least one murder in my family') en succesvolle schrijverscarrière.
I Am Kloot is misschien wel de grootste verrassing van het festival. De FileUnder-fotograaf van dienst verzucht terecht: Ze hebben wel zwakke platen gemaakt, maar nog nooit een slecht optreden gegeven. Een uur krijgen ze de tijd om een dwarsdoorsnede van hun oeuvre te spelen en de band doet dat vol enthousiasme, dat ze het inmiddels verwende publiek met gemak meekrijgen.
Punch Brothers lukt hetzelfde, maar van dit op voorhand als een mogelijke topact aangekondigde gezelschap vraag ik me af hoelang ze het succes vol kunnen houden. Want hoe virtuoos en vrolijk ze hun bluegrass-in-alle-mogelijke-varianten ook spelen en hoe stijlvast ze zich kleden in hun thrift-store-pakken, het komt over als een trucje. Een grappig en soms bijzonder boeiend trucje, maar met het risico dat je er gauw op uitgekeken en -geluisterd raakt.
Gaz Coombes, bekend geworden als voorman van Supergrass, draagt zijn bakkebaarden tegenwoordig minder uitbundig en ook het geluid van zijn eigen band is wat ingetogener en deels door elektronica ondersteund. Hij loopt de verdere avond wat stilletjes door de concertzalen, maar zijn optreden is wel enthousiast, al zit het publiek – niet verwonderlijk – vooral te wachten op de grote Supergrass-hits.
In de nok van het Muziekkwartier, in een ruimte die omineus tot schrijvers-sociëteit is omgedoopt, wordt Michael Chabon geïnterviewd door Jan Donkers. Gezeten in diepe fauteuils die op een hoogpolig tapijt staan, vertelt Chabon dat zijn nieuwste roman, Telegraph Avenue, in eerste instantie bedoeld was als script voor een tv-serie. Hoewel het eindresultaat anders uitpakte, is Cameron Crowe bezig met een poging om deze bestseller om te werken tot, jawel, tv-serie. Michael Chabon blijkt overigens een erg goede voorlezer uit zijn eigen werk. Hij klinkt even funky en swingend als de favoriete muziek van de hoofdrolspelers uit Telegraph Avenue, twee eigenaren van een tweedehands platenzaak.
First Aid Kit trekt – niet verrassend – veel publiek. De twee Zweedse dames blijken hun aantrekkelijke onbevangenheid van weleer de afgelopen tijd te hebben ingeruild voor professionalisme. En hoewel sommige liedjes niets van hun frisheid hebben verloren, wordt de wat stroeve start van hun optreden maar nauwelijks teniet gedaan. Wel opvallend: zo ongeveer de hele gemeenteraad en de burgemeester van Enschede staan in het publiek.
En wellicht is het maar goed dat ze bij First Aid Kit hun opwachting maken. Want in het Atak Café sluit My Propane de avond af. Hoewel de helft van het publiek geamuseerd toekijkt loopt de andere helft snel weg. Wellicht dat het toch nog een keer uitgelegd moet worden: een gitaar heeft zes snaren en geen acht en een bas heeft er vier, en geen vijf. En oh ja, een Sepultura hadden we al.
Intussen lopen de bandleden van The Horse Company nog maar eens een zaal binnen, nemen een slok en genieten van de gezelligheid. Net als die andere bezoekers die ergens in het najaar van 2013 weer een afspraak willen hebben in het Enschedese Muziekkwartier.
4 reacties