Het Belgische Horses On Fire won de Global Battle Of The Bands. En wist daarmee een optreden in Londen te bemachtigen. Een aardige binnenkomer! Met de debuutplaat op zak toerde het viertal met o.a. Mark Lanegan, Rival Sons en Band Of Skulls. Hun mix van stonerriffs en hardrockgrooves werd meer en meer verruild voor een wat energieker en dansbaarder poprock-geluid dat past tussen Stereophonics en Dandy Warhols. Dat zou best kunnen werken. Maar, Any Kind Of Storm lost de hooggespannen verwachtingen niet in. En ik denk dat dat te maken heeft met een te plotselinge genrewissel. Versta me goed, het kwartet is tot behoorlijk veel in staat. Maar, geloofwaardigheid kun je niet afdwingen. Qua productie, instrumentarium, songstructuren en vocalen zit alles tiptop in elkaar. Het rauwe randje is echter te vaak achterwege gelaten en volgens mij is dat nu net wat de band zo sympathiek maakte. De schuchtere Belgische kijk op muziek heeft plaatsgemaakt voor scorings- en geldingsdrang en dat hoor je. Er zijn formules losgelaten op de muziek van Horses On Fire en ik ben ervan overtuigd dat ‘t voor hen niet werkt. Horses On Fire heeft aardig wat vakmanschap in huis. Het is te hopen dat de Belgen op hun opvolger weer de weg richting het hart weten te vinden.
mij=V2
4 reacties