Curieuze debuut-platen zijn de goeie debuut-platen. Iori's Eyes is een duo uit Italië dat al sinds 2004 bestaat. Toch is dit pas hun eerste album. Jaren van warmdraaien hebben intussen wel tot een heel eigen geluid geleid. Double Soul noemen ze het zelf. Dat dubbele associeer ik vooral met 'dubbel zien', let maar op de hoes. Een intrigerende onvastheid kenmerkt het bandgeluid. Zelfs de drummachines lijken hier over een geheel eigen metronoom te beschikken. “Wake Up Friend” opent de plaat op gewaagde en geslaagde wijze. Het is het soort gesproken woord-liedje dat The Clientele vaak halverwege hun albums brengt. Voor Italianen is het Engelse accent zeer overtuigend. 'Daytime means nothing to people like you'. Het grapje ligt voor de hand, maar als de jongen even later begint te zingen denk je toch even 'was ie maar blijven babbelen'. Maar ook de zwabberende vocalen vallen na een tijdje op hun plaats. Bovendien zorgt de vrouwelijke helft van het duo voor prima aanvullingen. Double Soul is een hele hoop dingen tegelijk. Het heeft een romantische hipster-sfeer, met dromerige synths die op de soundtrack van een Miranda July-film zouden kunnen staan. Tegelijkertijd heeft de plaat iets kils, alsof de band elk moment een desolate versie van Yazoo's “Mr. Blue” in kan zetten. En dan zijn er op de tweede helft ook nog moderne r&b-invloeden te bespeuren. Wonderlijk, en met potentie. Een stel muzikanten om in de smiezen houden.
Laten we het simpel houden: het zal nooit écht wat worden tussen Animal Collective en ondergetekende. Enkel op ep-lengte (Water Curses) kan ik mezelf ervan overtuigen dat deze beestenboel iets vermakelijks brengt. Toch leek Centipede Hz bij eerdere beluistering op mp3 best oké, in elk geval was het verzopen megahal-geluid van Merriweather Post Pavillion ingeruild voor iets concreets. De trommelende Yeasayer-ritmiek beviel me. Op de binnengekomen promo was het echter toch weer wennen. De plaat klonk over dure speakers ineens zo lawaaiig. Hier wordt overduidelijk een feestje gevierd, na die eerdergenoemde doorbraak-plaat. Dit is Animal Collective's eigen variant op Beach Boys' Party!. 'Lelelelelelelelele go!', klinkt het uitgelaten in een van de betere tracks, het al even enthousiast getitelde “Today's Supernatural”. Nu waren Panda Bear en co nooit grote zangers, maar ditmaal zijn ze wel heel rauw en schreeuwerig. Let bijvoorbeeld op de 'a long time ago!'-catchphrase van het zichzelf steeds weer afremmende en in gang trekkende “Father Time”. Het is het leukste liedje op een redelijk middendeel, dat voor mij wordt besloten met “New Town Burnout”. De van Kraftwerk geleende science fiction-beat is er bijzonder cool. De resterende twintig minuten laat ik over aan de echte liefhebber.
mij=La Tempesta International & Domino/V2
4 reacties