Martin Cohen van Nine Black Alps vond het nodig om in 2009 zijn solo-project Milk Maid in het leven te roepen. In eerste instantie zag hij zich genoodzaakt om de lo-fi van de jaren negentig te verbinden met de indiepop van Engeland. Op voorganger Yucca hoorde je dan ook dat My Bloody Valentine en Lush niet ver af stonden van Sebadoh en Dinosaur Jr. Prachtig, want het leverde nogal wat feedback en echo op in een tumultueuze pot herrie. Maar ook briljante liedjes. Echte popparels waar Robert Pollard van Guided By Voices jaloers op zou zijn. Nu, met Mostly No, gaat Cohen nog een stapje verder. Hij legt niet alleen een link tussen de lo-fi en indie, hij ziet parallellen tussen de psychedelica van Syd Barrett en de singer-songwriter-psychedelica van San Francisco in de jaren zestig. Dan zie je dat er weinig verschillen waren tussen Bob Dylan toen en de Britse sixties. Tegelijkertijd zie je ook dat bands als Yo La Tengo en Pavement zich enorm tot de troubadours van de Bay Area voelden aangetrokken. Mostly No is een meer dan geslaagde muziektrip dat bedoeld of onbedoeld enorme verbanden legt tussen stijlen en continenten. Briljant uitgevoerd met prachtige liedjes, heerlijke botte vocalen en gruizige gitaarpartijen. Bakesale van Sebadoh heeft er een erfgenaam bij.
mij=Fat Cat
4 reacties