Een schoenmaker hoeft wat mij betreft niet bij zijn leest te blijven. Patterson Hood, een van de voormannen van The Drive-By Truckers, had het idee opgevat iets anders te gaan doen als zijn band een pauze in gaat lassen: hij wilde een roman schrijven. Nu is hij altijd al van het verhalende soort geweest, dus de stap is wellicht minder groot dan het lijkt. Het moest gaan over die periode in zijn leven dat hij, 27 jaar oud, naar Memphis vertrok. Zijn bandje lag uit elkaar, hij was zojuist gescheiden en zijn auto was ook nog gejat. De dronkaards waar hij in Memphis mee optrok zouden het boek gaan bevolken. Het boek is er (nog) niet, wel een prachtig solo-album dat grofweg over die periode in zijn leven gaat. De alcoholisten komen we tegen in het eerste nummer van deze plaat, 1201, verder zijn het vooral Hoods eigen zielenroerselen die aan bod komen. Eenzaamheid, verloren liefdes, alcohol, vervreemding: alle klassieke ingrediënten voor een melancholieke singer/songwriterplaat zijn aanwezig. Ik geloof niet dat ik de licht-roestige stem van Patterson Hood ooit eerder zo mooi ingetogen heb gehoord als op dit derde solo-album. Of The Drive-By Truckers nu stoppen of toch nog verder gaan, die carrière als schrijver kan nog wel even wachten: Patterson Hood heeft nog genoeg in zijn mars als muzikant.
Mij=Ato / PIAS
4 reacties