Ik ga niet zeggen dat je voor de muziek niet naar Beter Wordt Het Niet van Henk van Nazareth hoeft te luisteren, want die is oké. De sound is van Neil Young (Rust Never Sleeps, Weld), versierd met een toefje van henzelf. Maar het zijn vooral de teksten van Robert van Eijden waarvoor je deze plaat gaat draaien. Het is bijzonder verleidelijk om de soms cynische, soms sarcastische, maar altijd met veel zelfspot benaderde ontboezemingen en hartenkreten van de groep veertigers die zich Henk van Nazareth noemt te citeren: 'Laatst had ik dat gevoel ineens / Zo van: ik kan de hele wereld aan / Gelukkig was het weer verdwenen / nog voor ik iets had gedaan' (“Je doet wat je kan”). Dat is dan nog maar het openingsnummer. Daarna komen nog staaltjes poëzie à la Nico Dijkshoorn (de associatie komt ook door het stemgeluid van Van Eijden): 'Therapie is duur / ellende gratis' (“Hoe het zit”). En: 'Ik probeer weleens te ontspannen / maar dat is gewoon keihard werken' (“Door de loop van een luchtbuks”) en 'De wereld interesseert mij geen moer / Ik kijk het journaal voor Sacha de Boer' (“Alles interesseert mij niets”). Rijmdwang is Van Eijden niet vreemd, maar druk maken we ons er niet om, zolang hij met juweeltjes komt als “Ik wilde eigenlijk nooit iets worden / Nou, dat is me dan gelukt”. Nee hoor, ook mislukt: hij werd tekstdichter. En een goeie.
Mij=Eigen beheer
Muzikant Henk van Nazareth bestaat niet meer, schrijver Robert van Eijden is opgestaan. In april 2015 verschijnt ‘Boek (256 blz.) bij Nijgh & Van Ditmar. Volgens de uitgever een ‘ontroerende en hilarische roman van en over een parttime autist’.