Magnolia is mijn favoriete film. Hoewel deze film al uit 1999 stamt, is er in de dertien jaar erna geen enkele film geweest die mij keer op keer zo weet te raken. Dat is mede te danken aan de soundtrack met de prachtige en perfecte popliedjes van Aimee Mann. Ruim dertig jaar laat zij al horen hoe je een melodieus en pakkend popliedje met sterke tekst maakt. Eerst van 1982-1988 als frontvrouw van 'Til Tuesday en sinds 1993 als solo-artiest. Een slecht album heeft Mann nog nooit gemaakt, hooguit een minder (Lost In Space), maar verder allemaal van hoog niveau en wat mij betreft één meesterwerk, Bachelor No. 2, Or The Last Remains Of The Dodo uit 2000. Vier jaar na laatste album @#%&*! Smilers is daar nu het achtste soloalbum Charmer. Het had niet op een beter tijdstip kunnen komen. Buiten is het ineens afgrijselijk koud maar de warme stem van Aimee biedt troost. Charmer bestaat uit elf liedjes die karakterschetsen vormen van mensen die je met hun charmes op een bepaalde manier inpakken en daar gebruik en/of misbruik van maken. Elf verschillende versies van 'charmeurs' dus eigenlijk, wat volgens Aimee Mann eigenlijk een ander woord is voor narcisten. Aimee zegt geïnspireerd te zijn door de popsound van de jaren zeventig en tachtig en dat is hoorbaar, al zijn de Beatlesinvloeden ook onmiskenbaar aanwezig. Alle songs zijn van een hoog niveau en zijn pakkende popliedjes met onweerstaanbare melodieën. Twee nummers schieten er wat mij betreft uit, “Living A Lie” is een duet met James Mercer van The Shins en de stemmen van Mercer en Mann klinken alsof ze voor elkaar gemaakt zijn. Prijsnummer is “Soon Enough” wat langzaamaan meandert naar een climax met een werkelijk bloedmooie gitaarsolo. Charmer is een prachtige plaat die in tijden met akelige dingen als bijvoorbeeld een naderende winter en een kabinetsformatie het leven weer een beetje mooier maakt.
mij=SuperEgo / V2
4 reacties