Stelt u zich eens voor: een speedmetalband, een DJ en een operakoor komen bij een concertzaal aan en komen tot de ontdekking dat ze op hetzelfde moment geprogrammeerd staan, op hetzelfde podium. U zegt? Dat wordt een nogal drukke bedoening? Dat kun je wel zeggen. Op Cosmic Gods: Episode I – Hyperspeed van het avantgarde-metalgezelschap Dol Ammad, opgezet door Griekse toetsenist Thanasis Lightbridge, kun je het vinden. De band bestaat verder uit een drummer, een gitarist, een bassist en… een veertienkoppig koor. En ja, alle zang wordt verzorgd door dat koor. Er is dus geen leadzanger of -zangeres met koorbegeleiding, er is alleen dat koor. Lightbridge – uiteraard een pseudoniem – noemt zijn muziek “electronica art metal” en Cosmic Gods Episode I: Hyperspeed is de vierde full-length cd van Dol Ammad. Het is knap dat je dat allemaal op één cd krijgt terwijl het nog steeds klinkt alsof het bij elkaar hoort. Zeker, meer dan eens is Carl Orffs “Carmina Burana” gebruikt in de metal en hardrock, net als werk van Tsjaikovski, Bach, Beethoven en vele anderen. Maar dan wel als korte gimmick of in een ernstig verhardrockte vorm. Hier zijn er continu hakkende drums en gitaren, met op zijn best daar vette synths à la Senser of The Prodigy overheen en op zijn slechtst lelijke housesynths, met de helft van de tijd gedragen koorpartijen daar weer overheen. Eerlijk is eerlijk, het koor wordt niet als gimmick gebruikt, maar tegelijkertijd laat het weinig ruimte voor iets anders. Terwijl de rest al compromisloos snel is. Het gevolg is een brij van geluid waarin geen ruimte is voor subtiliteiten. Het lijkt daardoor vaak eerder een soundtrack voor een RSI-uitlokkend space-shootergame. Nadat de grap is uitgewerkt moet je nog een hele tijd verder om de cd in zijn geheel uit te zitten, en da's geen pretje. En ja, er komen óg twee delen. Help!
mij=Electronic Art Metal Records
4 reacties