Zul je net zien. Onlangs riep ik van een artiest dat-ie de meest gaye in mijn platenverzameling is en vrijwel direct knalt iemand er keihard overheen. Zoals de cover van Evolution al toont is Blood On The Dance Floor niet zo van het subtiele (foto's, meer foto's en nog meer foto's). Laten we zeggen: de band houdt van aandacht. 2012 is er bovendien een goed moment voor. Van oude gerespecteerde Linux-geeks tot bejaarde CNN-presentatoren, met de zegen van president Obama is er een hele coming-out-hype gaande in Amerika. De neonkleurige band rondom de zeer Amerikaanse relnicht Dahvie Vanity maakt daar met clips als deze dankbaar gebruik van. Gastzanger Jeffree Star haalde in 2008 bij wijze van grap mijn jaarlijst. Sinds 2007 waren er namelijk talloze digitale singles en EP's en daar zat behoorlijk wat slecht werk met belachelijke autotune-zang tussen. Sommige nummers zijn inmiddels zelfs zonder autotune heruitgebracht. Vermoedelijk is Wikipedia de enige die nog enigszins het overzicht over BOTDF's discografie houdt, maar Evolution combineert alle eerdere invloeden tot een wilde kruising van happy hardcore (“Fantasyland”), rave (“Mercy”), dubstep (“Rise & Shine”), 8-bit en rap. Met teksten als “You always said you would die to be famous, but you never thought it would be because of your anus”. Kortom, flauwe tieneronzin die wel uit de 90's lijkt te komen, maar dan wel zo vurig en controversieel dat Mika erbij verbleekt. En veel leuker dan Brokencyde. Vrolijke meezingpop vindt u in nummers als “Frankenstein and The Bride” en “Hollywood Tragedy”, waarbij de zang regelmatig aan Babylon Zoo en Flaming Lips (“Love Conquers All”) doet denken. Alleen is het allemaal zo ontzettend over de top héén dat ik op die drie nummers na Evolution waarschijnlijk nooit meer opnieuw zal draaien. Het nummer dat me overtuigde om toch deze recensie te schrijven was “You Are The Heart”, dat begint met een serieuze monoloog (“Elke 14.2 minuten sterft er iemand in de Verenigde Staten door zelfmoord”) en uitmondt in een soort schreeuw om gelijkheid. Er zijn wel meer en mooiere nummers over zelfmoord geschreven (de bekendste is waarschijnlijk Pearl Jams “Jeremy”), maar onder het verschrikkelijk slechte motto “elk nummer dat levens redt verdient aandacht” trap ik met plezier in de val. Jongens, 2012 is jullie jaar. Doe er iets leuks mee.
mij=Dark Fantasy
4 reacties