Nadie, met een song “Windforce 11”? Dat was toch Nadieh, met een h? Klopt. Nadieh heette eigenlijk Karin Meis, koos als artiestennaam de naam van haar dochter en plakte daar een h achteraan. Deze Nadie Reyhani is die dochter. Gaat ze net zo'n sensatie worden als haar moeder destijds? Ik vrees dat dat meer dan ooit afhangt van malloten als Giel Beelen en muziekonvriendelijke formats als De Wereld Draait Door. Met de kwaliteit is in elk geval niets mis. Het is lieflijke damespop uit de categorie Suzanne Vega. Geen zuchtmeisje, gewoon goed opgebouwde popmuziek waarbij de melodieën een aangenaam bedje zijn voor de heldere stem van Nadieh Reyhani, zoals in “Soon The Night”. In opener “Lover's Song” is de zang nog iets te gekunsteld naar mijn smaak, maar meestal is de zang van de goede, verhalende soort, maar tegelijkertijd met veel zelfvertrouwen gezongen. Er is wel een valkuil: het zijn namelijk allemáál lief-gitaargetokkel-en-pianogepingel-liedjes. Ik merk dat ik het na vier, vijf songs als muzikaal behang begin te ervaren. Da's jammer, want het is met zorg gemaakt zonder in hitjesjacht te vervallen. Een paar iets meer up-tempo songs zou de balans op dit verder fraaie album goed doen.
Reincarnatus is niet één vrouw, maar een gezelschap van maar liefst zeven vrouwen. Ook zij maken popmuziek, maar wel van een heel andere soort dan Reyhani. Popmuziek met Ierse invloeden, barstend van jolijt en catchy als de neten. Ze maken gebruik van traditionele instrumenten als de draailier, de vedel en de schalmei. Maar gek genoeg had ik bij Reincarnatus juist iets méér authenticiteit willen horen. Luister maar eens naar opener “Festival Day”. Dat is godbetere het Status Quo meets Riverdance! Nee, niet alles wat er achteraan komt is een en al effectbejag zoals “Festival Day”, “All That You Are” is bijvoorbeeld een ingetogen ballad, “Left Outside Alone” is heel aardig, maar het blijft te vaak licht en luchtig. Tot op het irritante af, eerlijk gezegd. Ja, Reincarnatus kan vast een heel fijn feestje bouwen op het podium, maar het heeft wel bar weinig soortelijk gewicht. In het refrein van “The Moment We Met” zie je bij wijze van spreken BZN's Jan Keizer heen en weer zwaaien en dat heb ik bij meer songs. En dat heeft toch echt heel weinig met File Under te maken…
mij=Nadie Reyhani: Coast To Coast; Reincarnatus: Rough Trade
4 reacties