“Ga je wat doen met Sean Taylor?”, vraagt de platenbaas aan mijn hoofdredacteur. “Want volgende week staat ie in Nederland. Het is een hippe gast en bij OOR zijn ze laaiend enthousiast.” Mooi, dat pak ik dan wel op me. Dus ik raakte verkneukeld bij het idee dat ik ook eens een hippe gast mocht recenseren. Ik pakte de cd erbij, en wat schetst mijn verbazing? Dit is een cd van Neil Taylor. Fucking Neil Taylor, zzp-gitarist voor Tears For Fears, Tina Turner en zelfs Robbie Williams. Die was misschien ooit hip in de jaren tachtig maar dat is dan ook wel weer tig generaties geleden. Als ie maar stug volhoudt, dan wordt het vanzelf wel weer happening. Zodoende staat deze plaat vol gladgestreken pop waarbij Taylor het moet hebben van inderdaad Robbie Williams-achtige ballads, Peter Gabriel-achtige producties zoals “Everybody Seems To Know My Name” dat onmiddellijk doet denken aan “Solsbury Hill” en verder wat wave-geneuzel waar je niet warm of koud van wordt. Taylor is een ego-tripper. Blijkbaar hoort en ziet hij zichzelf graag en vindt ie dat ie wereldrevolutionair bezig is. Nou, mijnheer Taylor, dat valt reuze tegen. Ik hoor leuke aanzetjes maar voor ballads ontbreekt het je aan goede vocalen, de ‘hooks’ zijn sporadisch aanwezig en goed gitaarwerk is nog geen garantie voor goede songs. Zorg dat je weer snel onder de pannen bent bij Robbie Williams voor zijn nieuwe toernee en vraag nog even aan de platenbaas of hij alsnog de cd van Sean naar me opstuurt.
mij=Hypertension / Bertus
Nou rene jij hebt duidelijk gehoorbeschadiging opgelopen neem ik aan. En hoe kan je iemand een egotripper noemen als je nog nooit van iemand gehoord hebt, last staan gesproken. Ik ken hem daarentegen wel en kan je vertellen dat hij zeker geen ego tripper is. Als je doelt op het nummer ‘ everybody seems to know my name’ dan snap je duidelijk de ironie van het liedje niet. Geeft niet hoor, je hoeft het niet mooi te vinden, maar gelukkig zijn er genoeg fans die het niet met je eens zijn. Dus ga jij nou maar lekker naar sean taylor of wie dat dan ook moge wezen luisteren he. Dan luister ik wel naar neil taylor, die overigens onlangs een tweede cd heeft uitgebracht ‘ chasing butterflies’ waar alleen nog maar lovende recensies over zijn geschreven van mensen die serieus verstand hebben van muziek zeg maar.
Veel luisterplezier met sean taylor.
Jammer voor je dat het niet de “hippe gast” is die je eens mocht recenseren. Alleen erg sneu dat je dat in deze recensie laat blijken door Neil Taylor geheel af te kraken.
Neil is een veteraan in de muziekwereld en behoorlijk gerespecteerd door vele muzikanten. Als het niet je smaak is dan had je netjes de cd aan je hoofdredacteur terug moeten geven en moeten bedanken voor de recensie in plaats van met een zuur gezicht wat zooi op het web te knallen.
En daarbij, ik citeer: “Dus ik raakte verkneukeld bij het idee dat ik ook eens een hippe gast mocht recenseren.” zegt ook al genoeg over de recensies die je normaal schrijft. Als je fatsoenlijk werk leverde gaf je hoofdredacteur je ook wel wat meer “hippe gasten” om over te schrijven. Misschien toch maar eens denken over een carrièreswitch?
Winny, hoe kan je van iemand beweren dat ‘ie geen verstand heeft van muziek als je nog nooit van iemand gehoord hebt, laat staan gesproken?
Enniewee, trek die lange tenen nou maar in. O, en de opmerking dat iemand geen verstand heeft van muziek nemen we hier al jaren niet meer serieus, om de eenvoudige reden dat die opmerking alleen wordt gemaakt als iemand het níet met de recensie eens is…
er is niemand zo goed als Rene in het uitlokken van dit soort comments 🙂
Nou rene jij hebt duidelijk gehoorbeschadiging opgelopen neem ik aan. En hoe kan je iemand een egotripper noemen als je nog nooit van iemand gehoord hebt, last staan gesproken. Ik ken hem daarentegen wel en kan je vertellen dat hij zeker geen ego tripper is. Als je doelt op het nummer ‘ everybody seems to know my name’ dan snap je duidelijk de ironie van het liedje niet. Geeft niet hoor, je hoeft het niet mooi te vinden, maar gelukkig zijn er genoeg fans die het niet met je eens zijn. Dus ga jij nou maar lekker naar sean taylor of wie dat dan ook moge wezen luisteren he. Dan luister ik wel naar neil taylor, die overigens onlangs een tweede cd heeft uitgebracht ‘ chasing butterflies’ waar alleen nog maar lovende recensies over zijn geschreven van mensen die serieus verstand hebben van muziek zeg maar.
Veel luisterplezier met sean taylor.
Jammer voor je dat het niet de “hippe gast” is die je eens mocht recenseren. Alleen erg sneu dat je dat in deze recensie laat blijken door Neil Taylor geheel af te kraken.
Neil is een veteraan in de muziekwereld en behoorlijk gerespecteerd door vele muzikanten. Als het niet je smaak is dan had je netjes de cd aan je hoofdredacteur terug moeten geven en moeten bedanken voor de recensie in plaats van met een zuur gezicht wat zooi op het web te knallen.
En daarbij, ik citeer: “Dus ik raakte verkneukeld bij het idee dat ik ook eens een hippe gast mocht recenseren.” zegt ook al genoeg over de recensies die je normaal schrijft. Als je fatsoenlijk werk leverde gaf je hoofdredacteur je ook wel wat meer “hippe gasten” om over te schrijven. Misschien toch maar eens denken over een carrièreswitch?
Winny, hoe kan je van iemand beweren dat ‘ie geen verstand heeft van muziek als je nog nooit van iemand gehoord hebt, laat staan gesproken?
Enniewee, trek die lange tenen nou maar in. O, en de opmerking dat iemand geen verstand heeft van muziek nemen we hier al jaren niet meer serieus, om de eenvoudige reden dat die opmerking alleen wordt gemaakt als iemand het níet met de recensie eens is…
er is niemand zo goed als Rene in het uitlokken van dit soort comments 🙂
Hee Winny! ik vind Neil Taylor een ongelofelijk lieve man. Echt een schatje. En daarom koop ik morgen al zijn cd’s.