Blaudzun

Johannes Sigmond, beter bekend onder zijn artiestennaam Blaudzun, had zich voorgenomen een intieme singer-songwriter-plaat op te nemen met kleine liedjes. Het liep anders: Heavy Flowers werd zijn meest uitbundige cd tot nu toe. ‘Ik wilde heel graag heel klein beginnen en eindigen, maar dat kwam er gewoon niet van. Dat heeft er denk ik voor een deel mee te maken dat ik in de periode dat ik nieuwe dingen ging schrijven ook veel optrad. Uit die omstandigheden kwamen niet de beoogde kleine, intieme liedjes voort. Eerst dacht ik dat de nummers die ik in plaats daarvan schreef er gewoon uit moesten. Dat als ze eenmaal uit m’n systeem waren, ik wel zou toekomen aan wat ik echt wilde maken. Maar op een gegeven moment dacht ik, waarom zou ik dit niet omarmen en hiermee verder gaan?’

De reacties op Heavy Flowers zijn laaiend positief. Niet alleen de recensies zijn lovend, ook de zalen raken stuk voor stuk uitverkocht. Des te opvallender dat het lange tijd duurde voordat Sigmond zelf besefte dat hij aan iets goeds werkte. Hij nam de plaat op in de Mailmen-studio met Martijn Groeneveld, met wie hij al vaker samenwerkte. Toch vond hij het opnameproces zwaarder dan ooit. “Je wilt graag het idee hebben dat je iets heel goeds aan het maken bent. Soms heb je dat snel omdat er een soort vibe is. En die was er eigenlijk heel lang niet. Het was best hard werken.”

mij=Interview & Foto's: Reinier
Hoe kwam dat?
'Volgens mij omdat ik anders ben gaan opnemen. Voorheen begon ik heel vaak met wat voor mij het belangrijkste is, mijn stem en een instrument. Dit keer gebruikten we meer de klassieke manier van opnemen. Eerst gitaar, bas en drums. Dat is een andere manier van stapelen waardoor we pas laat het idee kregen dat dit echt tof werd.'
Waarom deed je dat dit keer anders? En: volgende keer weer?
'Als je opneemt zoals we het nu hebben gedaan, dan ga je uit van de beat. Van de drums en van de energie. Dat hadden die liedjes gewoon nodig. Dus uiteindelijk bepaal je op basis van je liedjes hoe je gaat werken. Daarom is het ook lastig om te zeggen hoe ik het de volgende keer zou gaan doen. Ik ben geneigd te zeggen dat ik het wel weer op mijn ouderwetse manier zou doen. Maar dat kan ik eigenlijk niet zo goed beoordelen.'
Net zoals de liedjes op je vorige platen, is ook nu weer een deel tot stand gekomen in Barcelona. Daar ga je vaak naartoe, ook voor je vorige twee cd’s. Wat heb je met die stad
'De sfeer van de stad spreekt mij enorm aan. Het is een combinatie van melancholie en de zon. En het eten en het nachtleven is daar ook goed. Ik hou heel erg van de zon, dus wat dat betreft ben ik minder snel geneigd om bijvoorbeeld naar Berlijn te gaan. Het is niet zo dat er daardoor Barcelona-liedjes ontstaan, want ik ben dit jaar ook op hele andere plekken geweest. Soms moet je even weg om in je hoofd iets los te maken wat er al zit. Dan gaat het helemaal niet om de plek waar je zit, als je maar ergens anders bent dan normaal.'
Hoe ontstaan jouw liedjes? En welke rol speelt je broer Jacob hierbij?
'De liedjes ontstaan in m’n uppie, als ik in m’n eentje in m’n studiootje zit of als ik onderweg ben of in een hotelkamer zit. Als ik denk dat een idee tof is dan stuur ik het naar Jacob en als hij het tof vindt, dan inspireert mij dat weer om verder te gaan. Als hij zegt dat het klote is, dan moet ik er zelf wel heel erg van overtuigd zijn dat het wel goed is. Dat komt ook vaak voor hoor, dat hij het niet mooi vindt en ik wel. Ik ben ook een keer met Jacob naar Barcelona geweest en daar hebben we ideeën uitgewerkt en gearrangeerd. Daar zijn ook weer nieuwe dingen uit ontstaan.'
De thema’s op je plaat kunnen omschreven worden als hoop en verval. Twee ogenschijnlijk tegenstrijdige thema’s. Of zie jij er een verband tussen?
'Dat hoop ik juist graag te zien, anders wordt het wel heel negatief. Ik vind het vaak niet eerlijk naar een situatie toe om alleen maar de negatieve kant te benadrukken. Ook als je niet meteen een lichtpunt ziet, dan hoop ik wel altijd dat ie er is. Neem bijvoorbeeld de titel van m’n plaat, Heavy Flowers, ik wéét dat als een zonnebloem op z’n mooist is en net te zwaar wordt en ineens knakt, er volgend jaar weer eentje staat. Ik hou me daar een beetje aan vast.'
Bij verval denk ik toch ook aan onomkeerbaar verval, zoals je lichaam en uiteindelijk je dood.
'Of een relatie die naar de knoppen gaat. Gek genoeg komt daar altijd wel iets anders voor terug. Dus in veel gevallen is dat verval misschien ook wel heel wenselijk. Zonder winter hebben we ook geen lente.'
Tot nu toe heb ik overal enthousiaste reacties op Heavy Flowers gezien. Hoe belangrijk is erkenning voor jou?
'Slechte recensies maken me echt geen reet uit, behalve als ik het gevoel heb dat mensen het album niet hebben begrepen. Nou zijn er geen slechte recensies tot nu toe – in die zin is erkenning wel fijn, want we hebben er hard voor gewerkt. Maar Seadrift Soundmachine was voor mij ook al een succes. Ik dacht niet: nu moet ik ook op dat vlak nog een stap zetten. De liefhebbers wisten me al te vinden. Ik aas ook niet op een radiohit. Daar is de platenmaatschappij mee bezig, daar bemoei ik me echt niet mee. Dat zal me echt aan m’n reet roesten.'
Wat is dan jouw drijfveer?
'Mooie muziek te maken, en in eerste instantie toch voor mezelf. Muziek werkt voor mij toch als een soort mantra om m’n eigen wereld mee te ordenen en me ook troost te geven. Ook m’n eigen liedjes werken zo. In die zin is zingen net als een potje uithuilen, dat ligt heel dichtbij elkaar bij mij. Ik doe het voor mezelf en als het gevolg is dat andere mensen er ook iets aan hebben of het mooi vinden, word ik daar heel gelukkig van. Daar zit mijn grootste erkenning in. Of het nou vier mensen zijn bij een huiskamerconcert of vierduizend op een festival.'