Zeurpieten zijn het die zeggen dat er geen goede Nederlandse muziek is. Onbekend maakt onbemind. Fijn dus, om eens wat te kunnen zeggen over nieuwe releases (al dan niet in eigen beheer uitgebracht) om het kaf van het koren te kunnen scheiden.
De eerste release die bij mij onder het mes gaat, is een ep van de band 15A. De informatie is schaars, maar als ik het goed heb dan is dit een Rotterdams trio. De drie tracks van Nog 77 zijn een voorbode van het in 2012 te verschijnen debuutalbum. Muzikaal heeft het wel wat van het Noorse Kaizers Orchestra. Er is ruimte voor details: een orgeltje en er is hoempapa, maar de percussie dringt mij wat teveel op. De zang is niet geweldig en de Nederlandstalige teksten neigen naar kleinkunst. Met een liedje als ” Hypocriete Klootzak” of de begrafenisballade – ooit beter behandeld in “Kraaien” door André Manuel – “Requim” zoek je echter publiek op dat wat extremer wil gaan. Weten dus wie je wilt bereiken en dan meteen maar verder gaan onder een andere bandnaam. Die is namelijk nietszeggend.
Kai Disko – wel een goedklinkende naam maar dekt de lading minder – vindt zijn oorsprong op Walcheren en daar blijven ze als ik hun optredens zie nog wat hangen. Dat is jammer, want Hands Off My Lady, heeft genoeg te bieden. Misschien wel te veel. Het album klokt ruim 46 minuten. De muzikanten zijn volgens de website vijf heren, maar in het boekje bij de cd staan zeven namen. Ze gokken kennelijk niet op hun looks en zetten twee dames op de hoes. De ontbrekende twee leden? Maar goed, even terug naar de muziek. De twaalf liedjes zijn aan het begin vooral indie. Denk aan Sonic Youth of Pixies. Verderop wordt het allemaal wat minder venijnig, meer folky en ook wat meer progrockerig. Dat maakt uiteindelijk dat deze schijf moeilijk te doorgronden is, lastig om aan te haken en teveel op meerdere walletjes gokt. Dat is jammer, want ik denk dat er kwaliteit genoeg is om verder te komen dan de ´plaatselijke´ scene. Misschien eens België proberen?
Het Friese Souldada heeft inmiddels een aardige staat van dienst met haar mix van folk, jazz en wereldmuziek. Er waren al twee cd´s en een dvd, en ze speelden zelfs in Zuid-Afrika. Toch vind ik het muzikaal allemaal erg gezapig op Oer De Grins. Het tokkelt allemaal maar voort. Prima muzikanten, maar ik mis het vuur die er met een cello en gitaar in je midden toch best had kunnen zijn. Een goede producer had wonderen kunnen verrichten. De muziek maakt wel dat de stem van Maeike Sijtsma alle kansen krijgt, en die is niet vervelend. De sterkte van Souldada zit hem wat mij betreft in de teksten. Dat ze dan weer in het Engels, dan weer in het Fries, dan weer in het Zuid-Afrikaans en dan weer in het Frans zijn, vind ik geen pluspunt. Naast de verder prachtige hoesfoto, had ik dan wel graag een tekstboekje gehad. Of je moet met een tablet op je schoot hun website erbij pakken.
mij= Eigen Beheer / JWG Records / Marista & Universal
4 reacties