Madina Lake – World War III

Madina Lake - World War IIIOnlangs werd ik uitgenodigd door een vriendin voor een discussieavondje over, houd je vast, multidisciplinariteit en het rhizomatisch denken. Voor haar studie algemene cultuurwetenschappen was ze aan het lezen gegaan over de Franse filosoof Gilles Deleuze, een van de grondleggers van het postmodernisme. Er bestaan hele boeken getiteld “Understanding Deleuze” over hem, terwijl het ‘affectdenken’ dat hij beschrijft juist iets heel concreets is: namelijk dat wat je als toeschouwer ervaart bij een kunstwerk, belangrijker is dan de intentie waarmee dat kunstwerk gemaakt is. Op die manier kun je ook de persoonlijke relevantie van een werk loskoppelen van intrinsieke waardes. Reken maar dat je daar hele avonden discussies over kunt voeren. Een voorbeeldje: neem nou de Amerikaanse rockband Madina Lake. Typisch zo’n band à la My Chemical Romance, The Blackout of Ill Niño. Bestaat sinds 2005, zelfde gitaren, zelfde zeurzanglijnen afgewisseld met lalalaatjes, af en toe een beperkt drumcomputer-experimentje. Maar sommige liedjes zijn ook inderdaad irritant lekker en aanstekelijk (“Across 5 Oceans”, “Fireworks”). Omdat de agressie ergens vandaan moet komen, is er een vergezocht conceptalbum-verhaal uitgedacht dat nu zogenaamd al drie albums lang doorloopt, zodat de zanger over moorden en andere onzin kan zingen (“I’ll watch some porno girl, I’ll take a pill or two if I wanna chill”) waardoor ik hem ook niet meer serieus kan nemen als hij in het toch mooie refrein van “The Great Divide” “I miss you bad” zingt (ergens klinkt dat mij vooral als blasfemie jegens Silverchair in de oren). Kortom, als luisteraar moet je vooral niet erbij gaan stilstaan naar wat voor puberale shitmuzikanten je eigenlijk zit te luisteren (de twee voorgaande albums zijn exact hetzelfde laken een pak), of de plaat vijf keer achter elkaar opzetten (wat je als recensent natuurlijk wél zou doen), maar domweg genieten van datgene waar deze muziek voor bedoeld is: de catchy hitmelodietjes van een typische oor-in-oor-uit-festivalband die vast nog nooit van cultuurfilosofie gehoord heeft. Ik ga binnenkort maar eens uitzoeken wat Deleuze voorschrijft in dit soort gevallen.


mij=Suburban

4 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven