Fans van Jamaica, Phoenix en Two Door Cinema Club hoeven niet ver te zoeken voor nieuwe muziek. Ze grossieren in dat soort leuke electropopbandjes bij het Franse Kitsuné-label (dat in al hun nieuwsbrieven tevergeefs probeert aandacht te trekken voor hun kledinglijn, want het was ooit begonnen als modehuis). Ik vind die Kitsuné-bandjes overigens lang niet allemaal boeiend. Pas toen ik zag dat Housse de Racket ergens optrad met Goose en The Toxic Avenger vermoedde ik dat ik het leuk zou vinden, en het blijkt inderdaad een soort tweede Jamaica, maar dan wat meer mellow. Alesia is het tweede album van Housse de Racket en past perfect in het nieuwe French Touch-hoekje, inclusief proggy synths in “Alesia” en “Ariane” zoals Justice daar tegenwoordig ook mee pronkt. Alleen dan met fijne Franse teksten (‘Oublie-moi, oublie-moi, regarde-moi, regarde-moi’ in het pulserende “Aquarium”). Typisch zo’n tweede plaat, dat wel. Oorspronkelijk spelen Pierre Leroux en Victor Le Masne (beiden uit Parijs) sinds 2006 drum en gitaar en is de bandnaam een pun op muziekgenres. Hun debuutalbum Forty Love (2008) is speelser, gitariger en catchiër dan deze plaat – hoor alleen al de hitsingle “Oh Yeah!” vol muzikantenreferenties in de tekst – maar daar had het duo dan ook drie jaar lang aan kunnen werken. Alesia is weer beter qua productie (bedank daar Philippe Zdar maar voor) en een uitstekend excuus om Forty Love te (her)ontdekken.
mij=Kitsuné
4 reacties