Albums die klinken alsof ze opgenomen zijn in een koude bedompte stal van een willekeurig boerenbedrijf op het platteland, je moet er van houden. Als je bij het idee alleen al rillingen krijgt, dan hoef je aan deze tweede cd van Jakob Olausson helemaal niet te beginnen. Wat hij laat horen op Morning and Sunrise voldoet namelijk precies aan het hiervoor geschetste beeld. Olaussan neemt zijn lo-fi op in zijn eigen boerderij ergens rond Malmö. Overdag is hij namelijk suikerbietenteler. Zijn spaarzame vrije tijd wordt volledig opgeslokt door muziek. Het liefst nog door het zelf schrijven en opnemen. Al valt het misschien wel heel lastig te combineren. Ik heb af en toe het idee dat in flink wat songs de vermoeidheid van het boerenbestaan doorklinkt. Maar misschien wil ik dat wel te graag voelen en komt het door het veelal lome tempo van zijn plattelandsblues dat ik het zo ervaar. In verhouding tot zijn debuut-cd Midnight Farm haalt Olausson veel vaker de elektrische gitaar van stal en ik weet niet of ik dat nu altijd een even slimme zet vind. Zijn songs zijn niet eenvoudiger te doorgronden als er een jengelende gitaar doorheen jankt als de wind die een slechte dag heeft. In mijn oren mag dat dan heerlijk klinken, menigeen zal het als bijna pijnlijk ervaren. Maar ik gok dat het nooit de bedoeling is geweest van Olausson om voor volle zalen te staan. Hij lijkt me typisch zo iemand die muziek alleen maar maakt voor zichzelf en het geen biet interesseert wat anderen er van vinden. En dat is zijn goed recht.
mij=De Stijl / Clearspot
2 reacties