Ome Storm was ronduit lyrisch over het debuut van Vanderbuyst. ‘Pure liefde voor hardrock met de hoofdletter H’ noemde hij het. Opvolger In Dutch gaat vrolijk door op de ingeslagen weg. Geen hip gedoe, gewoon klassieke hardrock. Maar dan wel met de pret in elke song, in elke riff en in elke solo. Hardrock uit de tijd van Alfred Lagarde’s Betonuur of Stampij met Hanneke Kappen. Het begint nog wat voorzichtigjes, maar vanaf de Michael Schenkerachtige riff in “Anarchistic Storm” is het bal en hebben ze de sfeer voor de rest van het album te pakken. Het klinkt alsof het allemaal vaker is gedaan, zeker. Maar zonder genant jatwerk en veel beter dan de meeste bands in het genre. Vanderbuyst laat horen dat je geen lagen gitaren of bakken synths nodig hebt om een mooi geluid te realiseren. Vanderbuyst is en blijft een powertrio en heeft zorgvuldig een geluid neergezet dat ballen heeft en tegelijkertijd alle ruimte biedt om te genieten van de afzonderlijke instrumenten, en natuurlijk vooral van de gitaar van Willem Verbuyst. De zang van Jochem Jonkman verraadt wel zijn Nederlandse roots, maar dat stoort nergens. Alleen de lage zang op ‘Where’s That Devil’ is net wat te laag voor hem. Vanderbuyst heeft alles van de klassieke eighties hardrock – van vóór de make-updozen. Alle lovende reacties worden ook op dit album zondermeer waargemaakt, en dat is iets waar Vanderbuyst trots op mag zijn. En wij mogen trots zijn op Vanderbuyst.
mij=Van Records / Suburban
Dude, Vara’s vuurwerk was niet met Hanneke Kappen hoor. Daar deed Henk Westbroek de presentatie van. Hanneke deed wel een heavy programma, maar hoe dat heette weet ik ff niet meer. En het was voordat Vuurwerk begon. Wat een gave show was dat. Toen je nog voor de radio ging zitten. Introotje van Vengeance en lekker nieuwe muziek ontdekken met het droge commentaar van Henk erbij…
Klopt, dat programma heette Stampij. Daar was ik op onze interne mailinglist al op gewezen door Gr.R., maar ik was het vergeten te corrigeren. Stampij, dat waren de dagen van Loudness, VandenBerg en “OEFO”.
Dude, Vara’s vuurwerk was niet met Hanneke Kappen hoor. Daar deed Henk Westbroek de presentatie van. Hanneke deed wel een heavy programma, maar hoe dat heette weet ik ff niet meer. En het was voordat Vuurwerk begon. Wat een gave show was dat. Toen je nog voor de radio ging zitten. Introotje van Vengeance en lekker nieuwe muziek ontdekken met het droge commentaar van Henk erbij…
Klopt, dat programma heette Stampij. Daar was ik op onze interne mailinglist al op gewezen door Gr.R., maar ik was het vergeten te corrigeren. Stampij, dat waren de dagen van Loudness, VandenBerg en “OEFO”.
Toen luisterde ik denk ik nog naar Normaal.