Twee Nederlandse bands, waarvan de leden geregeld weer in andere bands opduiken. Met name Frank Montis is een druk baasje, hij zit ook achter de witte en zwarte toetsen bij Licks & Brains, Laura Vane & the Vipertones en Jazzinvaders. In die laatste band speelt Rolf Delfos, de ‘Del’ uit de samentrekking DelMontis. Dat Laura Vane opduikt voor een uitstekend duet, zal ook niet verbazen. DelMontis maakt blue-eyed popsoul, met referenties naar onder meer Ace (de band van Paul Carrack), Doobie Brothers en de vroege versie van Chicago. Frank heeft een prettige stem die bij momenten iets wegheeft van Michael Bublé, maar naarmate het album vordert toch net wat te vlak is om te blijven boeien. Op Hammond, Rhodes en Wurlitzer kan hij een stuk lekkerder uit de voeten. Bijvoorbeeld in de solo van “Sunny” dat, hoewel het nergens op de hoes staat, wel degelijk een cover is van Bobby Hebb.
Serge Gainsbourg wordt dan weer wel gecredit op de schitterende hoes van Never So Right, het debuut van de Amsterdamse Spinshots. Een groep die naar eigen zeggen ‘neo-exotica’ speelt, een etiket dat elementen als northern soul, Bollywood-filmmuziek en Franse ye-ye pop bij elkaar houdt. Zangeres Flora Dolores kan heerlijk uithalen, de blazers eisen een minstens zo belangrijke rol op, samen of solo. Bijvoorbeeld in dat prachtige, haast Ethiopische arrangement van “Desirs Mutuels”. Tekstueel is het soms wel erg Sinterklaasrijmerig. Toch, The Spinshots verbinden muzikaliteit en fantasie op vernuftige wijze. De blik in de ogen van Flora Dolores op de hoesfoto prikkelde mijn fantasie in ieder geval al enorm.
mij=Sonic Scenery / Sonic & Zennez
Bedankt voor de recensie! Kleine aantekening: Bobby Hebb staat uiteraard wel vermeld, op de achterkant van de hoes!
Bedankt voor de recensie! Kleine aantekening: Bobby Hebb staat uiteraard wel vermeld, op de achterkant van de hoes!