You Love Her Coz She's Dead – You Love Her Coz She's Dead

Even vingers opsteken. Wie vond die laatste Crystal Castles stiekem toch een beetje tegenvallen? Juist ja. U ook al. Niet wild genoeg, nee. Op Lowlands 2011 waren ze duidelijk wat over datum. Dan is hier de band die u WEL wil horen (oke, Kap Bambino is een goede tweede). You Love Her Coz She’s Dead is op de muziekblogs al ruim twee jaar de meest gewilde bliepjesband, met Elle Meurte als onverstaanbare ADHD-frontvrouw en Jay Dead als producent van het grofste electrogeluid sinds Mr. Lee’s Mysterious Washing Machine. En hoewel de demo’s van diverse nummers een stuk lomper (dus beter) aanvoelen dan dat ze op dit album uiteindelijk klinken, is deze gepolijstere versie wel een stuk beter te harden op lange termijn, zo blijkt na een paar keer luisteren (alleen de eerdere, kortere versie van “Nowhere To Run” is echt beter). Al die 8-bit geluidjes door elkaar zorgen namelijk wel voor een overweldigende live-ervaring, maar als je het irritantste keyboardje weglaat – wat nu bij de oudere nummers consequent gebeurd is – klinken de nummers er niet eens zoveel minder agressief door. Je kunt er zelfs dubstep en witchhouse mee bakken, zo blijkt op deze langspeler, waarmee het one-trick-pony-effect ook is voorbijgestreefd en de band daadwerkelijk iets nieuws neerzet. Beat that, Alice Glass! You Love Her Coz She’s Dead is wreedzinnig fenomenaal, volvers toetertjezustastisch en gaat belachelijk hoog in mijn jaarlijst eindigen. Pwèèp!

mij=Kitsuné / V2