Terwijl half funky Nederland nog aan het klaarkomen is op de bezoeken van His Royal Badness oftewel Prince, zou ik er toch even bij stilstaan dat zijn hoogtijdagen toch wel voorbij zijn en je eigen horizon verbreden. Er is namelijk zoveel meer lekkers, ook al is het in dit geval ouder en zeer moeilijk te krijgen materiaal
Over de uit Benin afkomstige Orchestre Poly-Rythmo heb ik het hier al veel meer gehad. Ook deden ze ons land al diverse keren aan. Goed initiatief, maar hun kracht lag toch vooral in de zeventiger jaren. Hun eerste album, het in 1973 oorspronkelijk verschenen De Cotonou-Dahomay, wordt nu opnieuw uitgebracht in de zogeheten Analog Africa-limited Dance Edition. Het bevat alles wat ik wil horen: vette funk, een stomend orgeltje, een scheurende sax, opzwepende zang en een dansbare sound. De vier liedjes die met een lengte variëren tussen de zes en twintig minuten, komen als een brok energie naar je toe. Verplichte funkkost.
In het kader van de Analog Africa-limited Dance Edition is er ook nog een tweede album uit en wel van Rob, getiteld Funky Rob Way. Deze release van de in Ghana geboren Rob ´Roy´ Raindorf verscheen oorspronkelijk in 1977 en is ook een vet feest. Rob haalt zijn inspiratie uit de Amerikaanse soul, denk hierbij aan Wilson Picket en Otis Redding. Hij weet er echter nog een aparte Afrikaanse ritmedraai aan te geven waar de funk vanaf spat en dan die trompetten…. pffff…om van te smullen. Rob doet het in zes tracks en als alle nummers, die allen de drie minuten (vaak ruim) passeren, blijven boeien, dan is het goed toeven. Inderdaad, daar ga ik weer: verplichte funk- en soulkost.
mij=Analog Africa / Clearspot
2 reacties