Als Afrika in het nieuws is dan is het vaak negatief. Honger, aanslagen, oorlogen, meer komt er in de actualiteit bijna niet voorbij. Dit terwijl het een continent is dat veel te bieden heeft. Muziek bijvoorbeeld. Er bleven hier even wat teveel releases liggen, dus maak ik maar even een tussensprint.
De thuisbasis voor de eerste release is Ghana. Analog Africa bracht een tweede deel uit in de serie Afrobeat Airways. Hierop staan oude bekenden uit deel een als Uppers International, Ebo Taylor Jnr., Frank & His Professionals en Rob, maar ook voor mij nieuwe namen aan dit Afrobeatfront. Dertien track bevat het album afkomstig uit de periode 1974-1983 waarbij ik me wederom verbaas hoe goed de kwaliteit van de opnames is. Dit maakt dat het weer op en top genieten is. Het begint al meteen met Upper International met “Aja Wond” dat swingt als de neten, een vet Hammondorgel kent en blazers die hun longen uit hun lijf blazen. Wow! En dat gaat dan meteen verder met Ebo Taylor Jnr. wiens “Children Don’t Cry” hier niet voor onder doet. Wat moet het destijds een feest geweest zijn in Ghana. Deze sterke verzamelaar is al een tijdje in de winkels verkrijgbaar met een 44-pagina’s tellend fotoboek.
Niet ver van Ghana ligt Niger met als hoofdstad Niamey. Dé band van Niger is Tal National en hun laatste album heet Kaani, dat zoiets betekent als genietbaar, wordt zelfs door FatCat Records uitgebracht. Wat vooral opvalt, is het ritme dat helemaal op hol geslagen lijkt, maar de afrobeat in de ruime zin des woords toch strak bij elkaar houdt. Tal National is niet van de korte songs. De acht tracks kennen een lengte van pakweg vier tot acht minuten. Mijn favoriet is het kortste nummer, waar de bluesy gitaar en de zang van Almeida optimaal kunnen schitteren. Voor feestjes hoef je niet terug in de tijd, die zijn er nu ook.
Na een uitstapje naar Niger gaan we weer even terug naar Ghana. Daar werden nummers van Amartey Hedzoleh opgespoord die er nog ergens op een plank lagen. Hedzoleh zat bij de legendarische Psychedelic Aliens en hij was mede-oprichter van Hedzolez Soundz. Kukurantum is echter een solo-plaat die hij opnam voor de gelijknamige film. Opvallend is dat het ritme hier ondergeschikt is aan de snaarinstrumenten, waaronder de elektrische gitaar. Introvert, lo-fi en ver van het feestgedruis: Kukurantumi was ongetwijfeld een serieuze film.
Voor de vierde en laatste release van dit stukje gaan we wat verder zuidelijk, namelijk naar Angola. Analog Africa presenteert een tweede deel in de Angola Soundtrack met opnames die oorspronkelijk zijn uitgebracht tussen 1969 en 1978. Deel twee kent nieuwe namen die mij doen vermoeden dat er een brede muzikale basis aanwezig was. Twintig tracks bevat de cd, waaronder bonustracks met namen als Avante Juventude en N’Hoca. Ook hier is het ritme een wat onopvallender gegeven, maar is het snaargetokkel niet van de lucht. Je hoort de invloeden van bijvoorbeeld surf en salsa. Er zit overigens een Mama Appelsap in, met in de hoofdrol Juffrouw Jannie in “Os Kiezo” van Saudades de Luanda. Maar los hiervan is dit een fijne release waarbij je een uitgebreid informatieboekje krijgt. Zo hoort dat!
4 reacties