Blood Orange is Dev Hynes en hij is dan weer de Newyorkse cosmopoliet die eerder optrad als postcoreband Test Icicles, als Lightspeed Champion met ontvlambare dancebeats en als producer voor Solange en Sky Ferreira. Wat hij met Cupid Deluxe maakte zou zomaar een blauwdruk kunnen zijn van het nieuwe Outkast-album. Wat best dom is, is dat Hynes niet zo slim is geweest om tal van gefortuneerde rappers bij elkaar te harken die van Blood Orange een uiterst commercieel meesterwerk hadden kunnen maken. Want, nu is Blood Orange vooral een sensueel glad funkwerkje geworden waarvoor Prince, Rick James, Michael Jackson en Chic als inspiratiebron hebben gediend. Veel hijgerige duetten tussen Hynes en zijn vriendin Samantha Urbani en waarschijnlijk heel wat uitstapjes richting Studio 54 verder, blijkt dat Cupid Deluxe niets anders is dan een weemoedig terugverlangen naar het broeierige nachtleven van New York in de jaren tachtig. Deze plaat doet me denken aan de hilarische levensverhalen van Charlie Murphy van Dave Chappelle. Niemand gelooft dat je hebt gebasketbald met Prince of pannenkoeken met hem hebt gegeten. Niemand gelooft dat je voortdurend mot had met Rick James. Wat wel bijblijft is dat cocaïne ook anno nu de grootste inspiratiebron moet zijn geweest. Versta me goed. Er wordt op momenten briljant gecomponeerd en gespeeld. Maar, net zo vaak vraag ik me af of Hynes stront in zijn oren heeft als hij de zoveelste overstuurde blockbeat met echo’s van dertig jaar geleden uit de kast trekt. Het glijerige en glibberige begint na dertig minuten aardig te schuren en te jeuken.
mij=Domino
4 reacties