Er zullen niet veel muzikanten met hun moeder op het podium gestaan hebben. Ik kan in eerste instantie niemand anders bedenken dan Rufus Wainwright (met moeder Kate McGarrigle) en Dion Derek, drummer achter zijn moeder Joyce Kennedy in Mother’s Finest. Aan dat rijtje kan nu Ben Harper worden toegevoegd. Harper houdt sowieso van samenwerkingen, wat eerder prachtige gospelplaten met The Blind Boys Of Alabama opleverde, een wat mindere bluesplaat met Charlie Musselwhite en een ten onrechte over het hoofd geziene samenwerking met Dhani Harisson en Joseph Arthur in Fistful Of Mercy. Ellen Harper, nu een frele uitziende dame op leeftijd, maar blijkens de foto’s in het digipack van Childhood Home ook ooit een rockchick met wijde pijpen en basgitaar, komt vooral uit de folk en country en dat is op dit album van net geen 35 minuten goed te horen. Opener “A House Is A Home” zet de toon voor ingetogen, klein gehouden liedjes, uitgevoerd met akoestische instrumenten, één stem leidend (overigens niet altijd die van Ben Harper) en eentje voor de mooie harmonieën. Hoewel Ellen Harper vooral bezig geweest is met het runnen van het Folk Music Centre dat haar ouders stichtten, is het volstrekt helder dat ze al jaren op hoog niveau zingt. Waar Ben Harpers politieke bewustwording vandaan kwam is ook duidelijk, want in “Farmer’s Daughter” krijgen Monsanto, DuPont en Dow een fikse sneer voor hun misbruik van biologische patenten. Op andere momenten is deze plaat – heel erg country – behoorlijk sentimenteel. De twee stemmen maken echter dat het altijd heel erg genieten blijft. Volgens Harper is deze plaat een leven lang in pre-productie geweest. Het was de moeite waard.
mij=Ben Harper/Concord
Eliza Carthy stond zelfs met beide ouders op het podium. En Danny Thompson speelt op albums van zijn pa mee. Net als Rufus’ zus Martha overigens. Dus zo ongebruikelijk is het niet. Anoushka Shankar is nog zo’n artieste overigens…
Eliza Carthy stond zelfs met beide ouders op het podium. En Danny Thompson speelt op albums van zijn pa mee. Net als Rufus’ zus Martha overigens. Dus zo ongebruikelijk is het niet. Anoushka Shankar is nog zo’n artieste overigens…
Dat zijn er maar liefst vijf! *zucht* Vind je ook nog iets van de plaat, Theo?
Het lukt Ben Harper iedere keer een andere stijl te kiezen zonder zijn eigenheid te verliezen. Ik sluit me volledig bij de recentie aan. Mooie, warme, kleine liedjes die worden gedragen door de stemmen van moeder en zoon.