Low – C'Mon

Echt vreselijk lijkt me dat, als je als band ‘degelijk’ gevonden wordt. Dat moet je niet willen. Toch is het een woord dat ik vaak tegenkom in stukjes over de band Low. Wat de band zelf betreft zal het wel kloppen overigens. Het hart van Low wordt gevormd door het keurige Mormoonse echtpaar Sparhawk. De muziek van Low is op zich ook wel degelijk en de vreselijke Christmas EP uit 1999 zelfs een toppunt van degelijkheid. Alleen op The Great Destroyer uit 2005 leek de band enigszins uit de band te springen met een wat commerciëler geluid. Op het negende album C’Mon is de toon vooral weer ingetogen en bij tijd en wijle dreigend. Het album werd opgenomen in een voormalige Katholieke kerk met een producer die opvallend genoeg eerder met Avril Lavigne werkte en het resultaat is wisselend, van absolute hoogtepunten (opener “Try to Sleep”) tot fillers (“Done”). Het blijven vooral de door Alan Sparhawk gezongen nummers die indruk maken. De zangstem van Mimi Parker is net iets te psalmerig en is eigenlijk het meest geschikt als tweede stem, zoals op het opvallend getitelde “$20” met refrein ‘My love is for free, my love’. Het tempo ligt onverminderd laag totdat op “Nothing But Heart” een scheurende gitaar alle kerkgangers eventjes wakkerschudt. Afsluiter “Something’s Turning Over” is een voor Lows doen behoorlijk vrolijk deuntje dat op luchtige wijze een zwaar en persoonlijk album beëindigt. Het blijft mooi wat Low doet, maar de eentonigheid ligt wel altijd op de loer.

mij=Sub Pop / Konkurrent