Paaspop 2011 – Vrijdag Napret

Even leek het erop dat Paaspop 2011 voorspoedig zou verlopen toen ik zonder enig probleem kon parkeren, de juiste pas en polsbandje kreeg en zonder een lange wachtrij naar binnen kon lopen. Dit jaar leek alles goed geregeld, de organisatie had blijkbaar geleerd van voorgaande jaren. Totdat collega fotografe Charlona zich meldde, die de verkeerde polsbandjes had gekregen. Paaspop als vanouds.

De vrijdagavond stond in het teken van maar één artiest. Daaromheen was een programma opgebouwd wat enigszins de wenkbrauwen deed fronsen. Zo stond opener Moss voor een half lege zaal op de Mainstage hun ding te doen. En dat ding is dus niet voor zo’n grote zaal weggelegd. De rustige luisterliedjes werkten gewoonweg niet en ze kregen maar weinig respons vanuit het publiek. Pas als ze na een aantal nummers hun doorbraakhitje “I Apologise” inzetten lijkt het publiek ze te herkennen en gaat er een luid gejuich op.

mij=Door Danny.
Een paar meter verderop klinkt een enthousiast “Het festivalseizoen is begonnen”. Kensington is net gestart met hun optreden in de Jack Daniel's Stage en de rol van kleine aanjager gaat hun verrassend goed af. Waar normaal de voorste rijen door tienermeisjes gevuld zijn, verbaas ik me dat hier het publiek toch stukken ouder is. En de tent is ook tot aan de nok toe gevuld. Het 3FM-hitje “Let go” wordt dan ook luidkeels meegezongen.
Door het polsbandjesincident missen we het begin van de Band Zonder Banaan. Nou ja – missen – het is vooral een feestband waarbij liters bier door de lucht vliegen en eerlijk gezegd kan ik dat soort bands op een festival missen als kiespijn, maar er zijn al genoeg dronken droppies die hier wel plezier aan beleven. Hier in ieder geval wel een uitzinnige menigte voor het podium, maar muzikaal is er natuurlijk niets vernieuwend aan. Niet mijn ding.

Even later staat Waylon op de Mainstage en dan is de tent gelukkig ook volledig gevuld. Met een mix van oud en nieuw werk, wint hij al snel de harten van het publiek. Al lijkt het nieuwere werk nog niet helemaal te blijven hangen. Maar “Happy Song” en “Wicked Way” worden in de uitvoering van deze avond zo enthousiast gespeeld dat het zelfs op mij overslaat. Soul power.
En daarna volgt dus de hoofdact van de avond. Naar verluidt was Anouk de reden waarom er een extra dag toegevoegd is aan het festival en dit was dus de avond om het dan ook waar te maken. En toegegeven, dat doet ze met verve. Met haar haar in de vlechtjes à la de videoclip van “Nobody's Wife” ziet ze er wel stukken ouder uit, maar dat mag de pret niet drukken.

Anouk speelt een greatest hits show, aangevuld met de nieuwe nummers “Killer Bee” en “Down & Dirty”. De laatste komt ook live zeer goed uit de verf. Helaas moet ik, als Anoukhater, toegeven dat ze toch wel een show van professionele allure kan neerzetten. Ook het publiek, dat tot ver buiten de tent staat, zingt alles woord voor woord mee.
Met Anouk heeft de organisatie overigens een goede gok genomen want de extra dag was in ieder geval uitverkocht. Ik ben benieuwd wie de organisatie volgend jaar op deze plek gaat zetten, want het zal nog een klus worden om deze show als afsluiter te overtreffen.