Selah Sue – Selah Sue

Het leek nogal een zware bevalling, dit debuutalbum van de Belgische zangeres Sanne Putseys. Na vele geslaagde optredens op festivals en in het voorprogramma van Milow en zelfs Prince, werd maandenlang reikhalzend uitgekeken naar het debuut van Selah Sue. Op aanraden van de platenmaatschappij werd gewacht met de release, aldus Sanne in een recent interview. Om de pijn van het wachten te verzachten werden wel twee EP’s uitgebracht: Black Part Love en Raggamuffin. Een aantal nummers van die EP’s is voor dit debuut opnieuw opgenomen of gemixt. De ene keer pakt dit goed uit, de andere keer niet. Zo is het subtiele “Black Part Love” van de eerste EP getransformeerd naar een stevige soulstamper. Andere nummers, waaronder de ode aan haar moeder “Mommy”, zijn er wel op vooruit gegaan. Sanne heeft geen gemakkelijke jeugd gehad en bedankt haar moeder in dit nummer voor alle steun. Een kwetsbaar en ontroerend dagboekje op muziek. Wie er overigens op het onzalige idee is gekomen om zoveel blazers toe te voegen op dit album zouden ze voor straf een maand lang over Belgische snelwegen moeten laten rijden. Het is vaak net iets too much en leidt af van haar prachtige stem. Op “Peace of Mind” begint de Leuvense zelfs als een ware Fugee een partijtje te rappen. Ik kan me voorstellen dat de zangeres (zeker live) meer wil zijn dan het zoveelste meisje-met-gitaar, maar op dit debuut zorgen juist de akoestische nummers voor de nodige rustpunten in een drukke mengelmoes van stijlen. Het is een prima debuut, maar wel een album met twee totaal verschillende gezichten.

mij=Because / Warner