Bij het horen van openingsnummer “North Atlantic Drift” dacht ik even dat Maxïmo Park gewoon verder was gegaan en zich had omgedoopt tot Paul Smith. Maar na dit nummer vergeet je dat al snel. Op Margins zien we een andere kant van Paul Smith, de zanger van Maxïmo Park. Een zachtere en serieuzere kant die Maxïmo Park weinig laat zien. Bij Paul Smith geen Kaiser Chiefs en Franz Ferdinand taferelen met een grote stampende en schreeuwende massa’s. Paul slaat de gevoelige toon aan en komt zelfs met bijna akoestische nummers als “Improvement Denouement”, “While You’re in the Bath” en “This Heat”. Met zoete teksten als ‘I drew you sleeping, with lights on your tender skin’ zingt hij je in slaap. Het griezelig sentimentele gitaarrifje aan het einde doet me weer ontwaken. Verrassend veel zoetigheid en teleurstellend weinig brutaliteit heeft Paul in zich zitten. Nu ben ik nooit echt fan geweest van Maxïmo Park, mochten ze op een festival optreden, dan stonden ze in de als-er-niks-anders-speelt-dan-deze-maar-lijst. Paul Smith redt het niet eens tot die reserve lijst.
mij=Cooperative Music / V2
2 reacties