In een interview zei Lars Ludvig Löfgren eens: ‘ik zou zowel in de stad als in het bos kunnen wonen.’ In zekere zin is dat ook precies wat Löfgren op zijn plaat Heterochromia doet. Want daarop hoor je zowel de open ruimtes van het platteland als de gruizige, levensdronken gitaarpop van de stad. Löfgren (Zweed) heeft elf puntige popliedjes aan elkaar getimmerd waarin werkelijk een kaleidoscoop aan invloeden te noemen is. En dat zal ik dan ook maar even doen: The Shins, Lemonheads, Motown, Britpop, shoegaze; het komt allemaal voorbij. Albumopener “Canadian Maple Leafs” klinkt als een charmant beschonken A.A. Bondy die eenzaam door een weiland kachelt; “Round Your Heart” is gloedvolle Amerikaanse powerpop waarin de neonreclames weerschijnen. Het gros van de nummers kan weliswaaar ingedeeld worden in het hoekje van de Zweedse popstampertjes; maar dat gebeurt wel op behoorlijk ontspannen wijze. Heterochromia rockt, maar doet dat overtuigend nonchalant. Het eerdergenoemde “Round Your Heart” is een onweerstaanbare hit, maar het is lastig om een hoogtepunt aan te wijzen. Het niveau van de liedjes blijft tot aan de laatste tonen van afsluiter “My Kid Could Paint That” indrukwekkend hoog. Vanavond te zien in Groningen, op Eurosonic. Zo’n plaat verdient een volle zaal.
mij=Häleri / Subroutine
4 reacties