Een half jaartje na hun tweede plaat A Mystery That Binds Us, Still komt het Drentse Tangarine alweer met een derde album op de proppen. Alleen lettend op de titel, Wintersongs: The December Sessions, is de conclusie snel getrokken: een haastig, seizoensgebonden tussendoortje met winterse liedjes. Wellicht zelfs kerstliedjes. Het iets creatievere broertje van het coveralbum. Maar niets is minder waar. We hebben hier een volwaardig album van de tweeling Arnout en Sander Brinks, die samen de harde kern van Tangarine vormen. Sterker nog: Wintersongs is hun beste cd tot nu. De samenzang klinkt beter dan ooit, de op de vorige plaat ingezette verbetering van het Nederengels is doorgezet en wat meteen opvalt: ook de liedjes worden steeds beter. Natuurlijk zijn het nog steeds de Amerikaanse voorbeelden die we terug horen. Maar de twee beschuldigen dat ze op Simon & Garfunkel lijken is uiteraard vooral als compliment bedoeld. Want hoewel de klacht dat het allemaal erg braaf blijft, nog steeds geldig is, gaat die vlieger niet meer op in bijvoorbeeld het prachtige ‘White of the World’. Ook opvallend: de liedjes worden steeds meer uitgebalanceerd en het geluid meer eigen. Benieuwd wat we in december 2011 over ze gaan schrijven en of er dan een groter label zich over hen ontfermd heeft. Bandje met potentie, heet het dan.
Mij=DRC Entertainment
4 reacties