Kerstmis met File Under

Afgeven op kerstmuziek is in deze weken net zo makkelijk als schelden op het weer, de Top 2000 of je medeweggebruikers. Ik hoor niet tot het kamp dat “Last Christmas” van Wham! of “All I Want for Christmas” van Mariah Carey afdoet als bloedirritant. Ten eerste zijn het zeer geslaagde kerstliedjes (ze hebben de belletjes en de bijbehorende sfeer, ze gaan daadwerkelijk over kerstmis en ze zijn supercatchy), ten tweede zijn ze door coveraars in vele jasjes gestoken en dan blijven het nog steeds goede liedjes. Of ze geven aanleiding tot nieuwe kerstnummers, zoals George and Andrew op de kerstplaat van het Britse duo The Boy Least Likely To. Een zoet liedje met grappige verwijzingen naar de carrière van de Wham!-leden en een niet-ironische boodschap over vriendschap. Er worden grappen gemaakt op Christmas Special, maar lacherig wordt de (kerst-)sfeer nergens. Gelukkig maar.
Dezelfde vlieger gaat op voor Christmas with the Puppini Sisters, drie Engelse meiden die net zo mooi kunnen zingen als de Andrew Sisters en een pak zeer geslaagde, zeer swingende covers van oude krakers (“White Christmas”, “Winter Wonderland”) en iets minder oude (“Last Christmas”, “All I Want For Christmas”) hebben opgenomen.
Countrysoulster Shelby Lynne covert ook kerstclassics, maar schreef zelf “Ain’t Nothing Like Christmas” en het triestige “Xmas”. Merry Christmas klinkt als een tussendoortje, en da’s een beetje jammer. Mooi gezongen, eenvoudig gearrangeerd. Hier had meer ingezeten.
Christmas Cover Up is een project van kerstplatenverzamelaar Oscar Smit. Hij vroeg bevriende artiesten als Mist, Cloudmachine en Roald van Oosten om door hem geselecteerde kerstliedjes te coveren. Omdat de originelen er bijna allemaal ook op staan, ligt vergelijken voor de hand. Jaap Boots’ “Kerstmis in de tropen” is minstens zo leuk als Big John Greer’s “Santa do the mambo”, waarop het is geïnspireerd. Johnny Cash verbeteren lukt ME niet in “Away in a Manger” en ook Eddy de Clercq kan niet op tegen Mahalia Jackson (maar wie wel?). Kaat Hellings’ sensuele “Petit Papa Noel” is eigenlijk leuker dan Tino Rossi’s ruisende origineel, Cloudmachine’s bewerking van de stokoude “Old Waits Carol” (heeft niks te maken met Tom) is prachtig. Niemand gaat echt de mist in, al heeft de house-versie van “Gloria in Excelsis Deo” door Rob Boskamp & Sonya niet mijn voorkeur.
De allermooiste heruitgave is The Complete James Brown Christmas. De titel klopt niet helemaal; de eighties-kerstplaten van James zijn (gelukkig) weggelaten. Mooi geannoteerd (funky drummer Clyde Stubblefield debuteerde op een kerstplaat, Brown moest halsoverkop per ongeluk gewiste vocalen van een nummer opnieuw inzingen), fijne exclusieve extra’s en nummers als “Santa Claus Go Straight to the Ghetto”, “Soulful Christmas” en “Go Power at Christmas” zetten zelfs de volst gevreten buik nog aan het dansen.

mij=Too Young Too Die & CM & Proper/Rough Trade & Sonic Scenery & Hip-O-Select/Motown