Zeven platen in dertig jaar, dat is de score die Willie Nile neerzet. Een weinig productief muzikant, zou je denken. Sterker nog, zijn carrière begon eigenlijk al rond 1970, toen hij in Greenwich Village belandde. Het waren achtereenvolgens ziekte, juridische problemen en een volslagen gebrek aan gevoel voor commercie die de grote hiaten in zijn loopbaan veroorzaakten. Toch was er altijd veel erkenning: van Rolling Stone die hem promoveerde tot een soort toekomst van de rock’n’roll tot de recensenten van Billboard die zijn albums juichend ontvingen. Ook werd hij door beroemdere collega’s bewonderd: Pete Townshend, Patti Smith, Bruce Springsteen, Elvis Costello, Lucinda Williams, to name just a few. . Na het vorig jaar verschenen (en wederom zeer goed ontvangen) House Of A Thousand Guitars verschijnt zowaar binnen twaalf maanden The Innocent Ones. Het laat de intussen 61-jarige Willie Nile horen als een mix tussen Tom Petty, John Cougar Mellencamp en al die andere hardwerkende, oprechte rockers die ferm leunen op de geschiedenis van de Amerikaanse muziek. Rhythm & blues, honky tonk en rockabilly zijn de pijlers onder zijn liedjes. Willie Nile is niet bang voor het grote gebaar en een vakkundig liedjesschrijver met maar één manco: originaliteit is niet zijn sterkste kant. Zijn vakmanschap en eerlijkheid maken dat gelukkig meer dan goed.
mij= Riverhouse / Proper / Rough Trade
4 reacties