Nog één jaarwisseling en de nineties zijn een kwart eeuw geleden. De nostalgie komt eraan! Daarmee kan het grasduinen door vergeten releases beginnen. Het leukst om te ontdekken zijn de bands die tijdens hun bestaan totaal genegeerd werden, en nu ineens bijzonder blijken. AC Acoustics behoort echter tot een ander type. De band werd door de pers bejubeld en klonk groot, maar werd het uiteindelijk nooit. Misschien lag het aan de volslagen anonieme bandnaam, meer geschikt voor degelijke Duitse versterkers. Ook de vocalen zullen tegengewerkt hebben. De zang is wat vlak, terwijl de liedjes wel een massale muur van gitaren optrekken. Als de Glasgowse groep al invloed heeft gehad, moet het op bands als Placebo en My Vitriol zijn geweest. “I Messiah Am Jailer” en “Absent Luck Liner” zijn pittige en geslaagde voorbeelden van snerpende alternative rock. Gebrouwen op een dieet van de Pixies en The Jesus & Mary Chain, maar prima geschikt voor de grungy nineties. Als het tempo zakt begint AC Acoustics soms als goedbedoelde Nederlandse indie te klinken. Er zijn uitzonderingen. Mijn favoriet “Kill Zane” is een lief, etherisch deuntje, recht uit de plaatselijke Chemikal Underground-school. Dat maakt deze heruitgave nog geen ‘victory lap’, maar in delen is Victory Parts zeker een fijne nieuwe kennismaking.
mij=One Little Indian
4 reacties