Angra – Aqua

Voor het eerst in vier jaar is er nieuw werk van Angra, de Braziliaanse prog/powermetalband. Ondanks onrust in de gekederen zonder grote bezettingswijzigingen, met uitzondering van de terugkeer van Ricardo Confessori achter de drumkit. Dat betekent dat nog steeds gitarist van dienst is Kiko Loureiro, die ik ook van een beduidend ander album kende. Op dat album was ik onder de indruk van de ingetogen techniek. Aanvankelijk wordt er op Aqua niets ingehouden. De nummers werken toe naar een polsverstuikend tempo, waarbij zanger Eduardo Falaschi het alleen kan bijhouden door op Dickinsonachtige wijze zijn teksten bijna uit te spugen. Door de strakke productie en de technisch hoogstaande muzikanten blijven het op dat hoge tempo nog steeds goed uitgevoerde songs, maar is de originaliteit niet om over naar huis te schrijven. Logisch, want op die snelheid hakken kun je niet op honderden manieren doen. Dat is dan ook het enige wat aan te merken is op dit album. De heren hebben heel veel meer in hun mars, zoals te horen is aan het strijkje (!) in “Awake From Darkness”, in de semiballad “Lease Of Life” of aan het latinintermezzo in “The Rage Of Waters”. Verderop op het album komt die rustige kant meer naar voren dan we van Angra gewend zijn en wat mij betreft is dat een uitstekende keuze. Gaandeweg opent zich een veelzijdig en spannend album. Dat is voor mij een aanwijzing dat Angra eens moet proberen het etiketje ‘metal’ los te laten en rustig moet durven spelen à la Pain Of Salvation. Het zal voor diehard Angraliefhebbers vast vloeken in de kerk zijn, maar volgens mij is dat de kant waar de groei zit.

mij=Steamhammer / SPV / Suburban