Crossing Border 2010 – Voorpret

Het staat niet met grote letters bij de kassa, maar u hoeft het niet meer te proberen: Crossing Border 2010 is uitverkocht. Volle bak. Vollopende gangen dus en op tijd zijn bij de kleinere zalen, want vol is vol en dan gaan de deuren dicht. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want het programma is ijzersterk. Ik kan me niet herinneren zo’n ijzersterk programma gezien te hebben bij dit, toch al niet kinderachtige, festival. Al is dat natuurlijk ook persoonlijk. Kortom, ik hoef geen wervende teksten te schrijven om nog mensen over de streep te trekken. Ik kan wel even een leuke route langs de zalen geven. Waarbij ik dan niet hoop dat u het allemaal even leuk vindt, want dan sta ik voor de dichte deur. Een beetje eigen belang heb ik natuurlijk ook.

mij=Door Gr.R
De vrijdag staat in het teken van de keuzes. Nog voor de klok acht slaat zijn er een viertal interessante acts begonnen. Mercury Rev speelt met het Clear Light Ensemble en de YouTube-clips klinken veelbelovend. Verderop is Edwyn Collins dan al bezig aan de volgende stap op de lange weg terug en speelt in de Duitse Kerk Tom McRae en het Matangi Quartet. Deze locatie kon de sing/songwriter wel eens op het lijf geschreven zijn. Liefhebbers van schone Scandinavische sirenes haasten zich naar de File Under-geheimtip Our Broken Garden, het soloprojekt van Efterklang-toetseniste Anna Brønsted. De lo-fi folk van Perly Gate kon wel eens het kind van de rekening worden. En als de klok elf slaat moeten we kiezen tussen Midlake, de oude dubpoet John Cooper Clark, de minimale rock van Low en Ed Harcourt, ook al in de Duitse Kerk. Ik weet het nog niet. Midlake gaf een fantastische compacte show op Rock Werchter dit jaar en is eigenlijk altijd aanbevelenswaardig, maar hoe vaak kun je een legende als Cooper Clarke in Nederland zien? Ik twijfel dan ook. Fijne noodsprong in deze kwestie is het feit dat op de 3voor12 stage aparte sessies met Midlake en Ed Harcourt opgenomen worden en dat Cooper Clarke al eerder op de avond met Scroobius Pip aan de gang gaat. Blitzen Trapper heeft pech gehad in mijn schema, want dat klonen gaat niet zo goed lukken, nog niet.

Wat gaan we in de tussentijd doen, behalve een biertje drinken? Niet naar Jamie Lidell, want te glad, in mijn ogen. Ik ben in ieder geval benieuwder naar de donkere americana van Praise The Twilight Sparrow en de folkpop van Bruce Bherman. Van Roddy Doyle heb ik toch redelijk wat boeken in de kast staan, maar een groot deel van de tijd kon wel eens opgesoupeerd worden door John Grant, een van de lievelingetjes van File Under. Hij is nu helemaal los van The Czars en wordt steeds beter.

Op de zaterdag vind ik het allemaal wat gemakkelijker. Doordat er tussendoor minder projectjes en samenwerkingsverbanden zijn dan op de vrijdag kunnen we straight forward van zaal tot zaal. Voor diegenen die naar The National willen kan ik kort zijn: De eigengereide americana van Phosphoroscent (met een vleugje Neil Young), de indiepop van Tokyo Police Club, wellicht wat pop van Steve Mason en dan op naar The National. U zult de Buchanan zaal meepakken als Spoon nog speelt en daar kan ook een fan van The National geen buil aanvallen, maar voor The National geldt sowieso vol is vol. En de zaal is waarschijnlijk vroeg vol. Diegenen die niet bij The National kunnen of willen zijn, zijn er een aantal bijzondere interessante alternatieven. De Zweedse Nina Kinert bijvoorbeeld, een van die Scandinavische zuchtmeisjes waar File Under zo gek op is.

Of Local Natives, voor al uw kamerbrede harmonieën. Ik kijk erg uit naar KORT, het samenwerkingsverband van Kurt Wagner met Cortney Tidwell, waarin ze oud werk uit Nashville afstoffen en voor een nieuw voetlicht brengen. Maar dat is het eind van de avond. Wil je rustig beginnen, dan heeeft Crossing Border Marble Sounds in de aanbieding en de indiefolkliefhebbers zullen moeten kiezen tussen I Am Oak en Timber Timbre. Deze laatste is later nog te zien op de 3voor12 Stage voor een aparte sessie, net zoals Tokyo Police Club en Nina Kinert. De zwevers gaan nog even langs bij Twin Sister ondertussen. En ik ga even buurten bij These New Puritans & Orchestra. Een hele avond puike liedjes met gitaar of piano is namelijk best veel…