Na een hypnotiserend intro barst Cuzo los in een geluid dat aan de rockbands van de zeventiger jaren doet denken. Heftige drums, loeizware bassen, zwaar overstuurde gitaren, kortom Deep Purple en Led Zeppelin zijn voor deze drie Spanjaarden nooit weggeweest. Op Otros Mundos laten ze rock en vooral spacerock in diverse variaties horen. In iets meer dan een half uurtje brengen ze volledig instrumentale rock die het complete spectrum van de weirde rock uit de zeventiger jaren bestrijkt. Dus niet alleen Purple en Zeppelin, maar ook Captain Beefheart-achtige stukken, rustiger spacey stukken met bliepjes en piepjes, doomriffs en psychedelica-met-fuzz. Deze heren zijn geen beginners en weten een lekkere pot gruizige rock neer te zetten. Het grote struikelblok zal de toegankelijkheid zijn. Instrumentaal is al een lastige, het space-element gecombineerd met de doomachtige riffs maakt het nog een stukkie lastiger, de proguitstapjes zijn ook voor niet iedereen een te nemen horde. Voor de fijnproever dus.
De bio over Aleppo Pine: ‘Coloured trees, sounds from the forest, space trips. Discover the magic worlds of Aleppo Pine, carefully built with elements of folk, psychedelia and rock. Mystic harmonies, lysergic guitars, hypnotic sitars and celestial theremins melt into truly magical songs on ‘Holy Picnic’. En ‘early Pink Floyd, Fairport Convention, Soft Machine, Hawkwind en Ash Ra Temple’. Echt waar? Ik hoor psychedelische kampvuurfolk met sitars, tablas en alles wat The Beatles ontdekten toen ze op zweeftocht gingen bij de Maharishi Mahesh Yogi. Niet de elektrische gitaren en drums die ik verwachtte. En afgezien van een enkele associatie met Johnny Cash werd ik er niet blij van. Zonder kampvuur blijft er namelijk behoorlijk zouteloze meuk over.
mij=Alone / Clearspot
4 reacties