Zo doe je dat: aan de keukentafel liedjes zingen, zorgen dat er een opnameapparaat aanstaat en als er behalve die ene akoestische gitaar geen instrumenten in de buurt zijn, gewoon met je vingers meeknippen. Tom Brosseau en Angela Correa deden het brachten het buitengewoon ontspannen klinkende resultaat uit onder de naam Les Shelleys. Alle twaalf nummers die ze opnamen zijn covers: van de jazz-standard “The World is Waiting For The Sunrise” en het even klassieke “Rum and Coca Cola”, via “Late John Garfield Blues” (van de hand van John Prine) en “The Lonesome Death of Hattie Carroll” (Bob Dylan) tot traditionals als “Oh Babe, i Ain’t No Lie” (correctie: via Google vind ik dat het geschreven is door ene Elizabeth Cotton). De keuze is uiteraard niet altijd even spijker op de kop, maar verrassend genoeg (“Green Door” en Woody Guthrie‘s “Pastures of Plenty”) om te blijven boeien. En zo hebben we er weer een zeer aangename zondagochtendplaat bij. Die ook nog eens inspiratie biedt om via Google of Arnold Rypens’ Originals een spelletje wie-heeft-wat-wanneer-geschreven te houden. Bij voorkeur aan de keukentafel.
mij=Fat Cat / Bertus
2 reacties