arK / The Man-Eating Tree

arK - Wild Untamed ImaginingsarK is de band van John Jowitt, bekend van zijn werk met IQ, Arena en Frost*. Hij komt dus uit de hoek van voor het genre makkelijk verteerbare prog en Wild Untamed Imaginings hoort ook in die hoek thuis. Marillion, Arena en ook Asia zijn nogal eens terug te horen, zij het in een minder geperfectioneerde variant. Dat komt vooral door de productie. Die is Spartaans, alsof er geen budget beschikbaar was om overdubs te doen en daarna nog flink te sleutelen aan het samensmelten van het geluid. De drums hebben daar nogal onder te lijden en de toetsen zijn soms wel heel erg overheersend. Tony Short is ook geen wonderzanger. Een groot deel van de Asia-associatie komt op zijn conto door niet alleen de stijl van zingen, maar ook door de niet altijd even toonvaste uitvoering. In elk geval hebben ze geprobeerd de nodige variatie aan te brengen en da’s meer dan Asia dezer dagen doet. Tegelijkertijd is er weinig dat bands als Arena en het (oude) Marillion niet al eerder hebben gedaan. Een topper is dit in geen enkel opzicht, maar het niveau is heel behoorlijk met een enkele uitschieter.
The Man-Eating Tree - VineDe Finnen (en een Finse) van The Man-Eating Tree hebben wel een degelijke – hoewel voor progbegrippen wat rauwe – productie. Da’s maar goed ook, want ze zijn een slag steviger dan arK en een vergelijkbare productie zou de met enige regelmaat opduikende kamerbrede riffs volstrekt in het niets laten verdwijnen. Tegelijkertijd laat The Man-Eating Tree met grote regelmaat het tempo terugzakken, laat het behalve prog ook andere stijlen toe – pop, emo, gerontorock – en is Vine daarmee meer een plaat van sferen dan van individuele songs. Sterk bepalend is ook het opvallende vibrato van zanger Tuomas Tuominen, dat me wel wat doet denken aan Agent Coopers Doug Busbee. Verrassend is de cover van The Moody Blues’ “Nights In White Satin”. Met een prominentere rol voor de gitaar is het een versie die meer door het ritme voortgedreven wordt, en daarmee in elk geval een verdienstelijke versie. Vine is een geslaagd album, al zal de rauwheid van de productie niet elke progger aanspreken.


mij=arK: ProgRock / Bertus; The Man-Eating Tree: Century Media / Suburban

4 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven