De laatste tijd kreeg ik ineens heel wat damesrock op m’n bordje. Issa, bijvoorbeeld. Een Noorse dame, Issabell Øversveen, die geheel in Frontierstraditie wat gladde commerciële rock maakt. Ze heeft een uitstekende stem, dat moet gezegd worden. Een enkele keer – bijvoorbeeld in “Closer” – doet ze me wat denken aan Wendy Melvoin (van Wendy & Lisa- en Princefaam), wanneer ze in haar zanglijnen de gebaande paden verlaat. Meestal blijft ze helaas hardnekkig binnen die gebaande paden en zit Issa stevig in de Robin Beck-hoek: uitstekende stem, maar compositorisch en instrumentaal bar weinig avontuur. En bar weinig eigen gezicht.
Een andere dame is Amanda Somerville. Zij is vooral bekend geworden door haar bijdragen aan Kamelot’s Ghost Opera en haar tournee met Avantasia. Op het laatste moment werd zij als vervanger voor onze eigen Simone Simons (Epica) toegevoegd aan Michael Kiske (ex-Helloween) voor dit duettenalbum. De composities zijn voornamelijk van de hand van Magnus Karlsson (Starbreaker, Primal Fear) en Mat Sinner (Sinner, Primal Fear). Karlsson is een typische broodschrijver die er volgens mij vijf songs per dag uitpoept. Dat leidt echter regelmatig tot weinig opvallende songs en dat is ook op dit album hier en daar het geval. Daar staat tegenover dat er met de nodige bombast en lang aangehouden akkoorden veel ruimte overblijft voor de uitstekend bij elkaar passende stemmen om de show te stelen. Dit is dan ook echt een album voor zangliefhebbers. Zeker, de muzikale bombast ligt er dik bovenop (“End Of The Road”), maar het draait om de stemmen. Compostorisch is het zoals gezegd niet altijd even bijzonder, instrumentaal is er een vakkundige basis gelegd voor de stemmen van Kiske en Somerville. Ik had het niet verwacht, maar het bevalt me nog ook.
mij=Issa:Frontiers / Rough Trade; Kiske-Somerville: Frontiers / Rough Trade
4 reacties