Een Red Velvet Car, een met rood fluweel beklede auto. Volgens mij heet dat in het Nederlands gewoon een pooierbak. Menig muziekliefhebber zal vinden dat Heart de pooierbak al in de jaren tachtig uitbracht, toen ze wel heel nadrukkelijk een MTV-band werden. Met nog steeds de waanzinnige stem van Ann Wilson, maar muzikaal ver beneden hun niveau. Dat vinden de dames Wilson inmiddels zelf ook, dus van het MTV-geluid werd al een tijdje geleden afscheid genomen. De akoestische gitaren zijn terug, de productie is lekker open, kortom de muziek komt eerst, de verkoopcijfers pas daarna. Het eerste dat opvalt is de stem van Ann Wilson. Die heeft soms een rauw randje dat eerder veel minder was en dat deels zelfs het resultaat lijkt van productie. Da’s jammer, want ze heeft een magnifieke stem die zulke trucs niet nodig heeft. Verantwoordelijk voor de productie – en voor veel gitaren en een flink aantal composities met de dames Wilson – is Ben Mink, vooral bekend van zijn samenwerking met k.d. lang. Helaas laten de composities te wensen over. Pas bij “Safronia’s Mark” hoor ik een song die enigszins blijft hangen. Jammer genoeg blijft dat daarin een van de weinige hoogtepunten, samen met bijvoorbeeld het Wendy & Lisa-achtige “Sunflower”. Het is goed om Heart weer te horen, maar het wil maar niet memorabel worden. De Red Velvet Car is geen pooierbak geworden, maar helaas ook geen muscle car. Het is niet meer dan een onopvallende, gebutste pick-up.
mij=Eagle / PIAS
2 reacties