Diskjokke – En Fin Tid

Heeft de Scandinavische dance een eigen geluid? Dat begon ik me af te vragen vanaf het moment dat Diskjokke uit Oslo zijn tweede album opent met “Reset and Begin”. De voormalig wiskundige bouwt rustig voort op het geluid van het onvolprezen titelloze debuut van Lindstrøm & Prins Thomas. Ouderwetse, haast vettig de oren strelende synthesizermelodieën, gecombineerd met levendige beats. Organisch, zo u wilt. Het omgekeerde van blikkerig, in elk geval. Titeltrack “En Fin Tid” blijft in de stokoude pioniershoek hangen, door ons mee te nemen op de Trans Europe Express. Al is het noemen van Kraftwerk in een dance-recensie waarschijnlijk net zoiets als vermoeden dat je een pop-akkoordenschema wel eens bij die goedgekapte Engelse jongens hebt gehoord. Dat discjockey Diskjokke, veel meer dan Lindstrøm en co. ook werkelijk interesse heeft in de échte dansvloer, bewijst hij met “Big Flash”, een techno-stamper, die maar dóór gaat. Doe mij dan maar een nerdy (of proggy) variant als “Rosenrød”, het absolute hoogtepunt van het album. Een Jon Hopkins-achtige laagjesbouwwerk, vol tevreden (haast nostalgisch) popcornende synthesizers, heimelijk in de rug gesteund door een vleugje acid à la Josh Wink. Het arrangement is piekfijn; de beste dance is net zolang het handjes in de lucht-moment uitstellen tot het haast niet niet meer nodig is een hoogtepunt te bereiken. Diskjokke doet dat hier plagerig goed, met als subtiele pay-offs kippenvel opwekkende pads die langs de daken gieren als de noordenwind op een winteravond.

mij=Smalltown Supersound / Konkurrent