Agnes Obel – Philharmonics

Het zal de reguliere bezoeker van File Under niet ontgaan zijn dat de categorie Scandinavische dames het nogal goed doet bij een aantal van onze schrijvers. Emilana Torrini, Ane Brun, Anna Ternheim, Nina Kinert, Silje Nes, Anja Garbarek, het gaat maar door. De lijst wordt alsmaar langer en langer. Soms zijn we zelfs geneigd te steggelen en dames die niet uit Scandinavië komen maar wel zo klinken – ik noem een Sarah Blasko – alsnog onder deze categorie trachten te scharen. Voor de in Berlijn woonachtige Agnes Obel hoef ik deze uitzondering niet toe te passen, ze is namelijk een volbloed Deense. Ook haar muziek is doordrenkt met noordelijke sferen. Ach, laat ik – voordat ik wederom verval in clichématige natuurmetaforen – maar meteen to the point komen: wat is Philharmonics een toch adembenemende, wonderschone plaat! Met haar als kleurrijke herfstbladeren – kijk, daar ga ik al – , dwarrelende pianoklanken en oorstrelend stemgeluid promoveert Anges Obel zichzelf meteen naar de hoogste regionen van de eerdergenoemde categorie. Een klassiek aandoende pianoplaat die nergens overloopt in overdadigheid en genoeg kriebelt zonder irritatie op te wekken. Regisseur Thomas Vinterberg (Festen) selecteerde niet voor niets drie van haar songs voor zijn nieuwe film Submarino; de man heeft klaarblijkelijk smaak. De wijze waarop ze zich het al vaker gecoverde “Close Watch” van John Cale volledig eigen maakt, doet vemoeden dat dat nog maar het begin is voor Agnes Obel.

mij=PIAS