Alina Orlova – Laukinis Suo Dingo

Muziek uit Litouwen: tot ik gisteren Alina Orlova’s debuutplaat (uit 2008!) opzette, had ik er eigenlijk nog nooit met aandacht naar geluisterd. Muziek uit Litouwen: in mijn leven beperkte het zich tot het Eurovisie Songfestival. De Litouwse inzendingen herinner ik me als bombastische balkanpop gezongen door iets te dik opgemaakte Oostblokprinsessen. Na de eerste paar nummers van Laukinis Suo Dingo is dat een generalisatie waar ik met diepgekleurd schaamrood op de kaken op terugkom. Met een wonderschone stem zingt ze in het Engels, Russisch en Litouws. Buiten de Engelse nummers versta je er dus helemaal niets van, maar dat maakt niets uit. Voor mijn part zingt ze de handleiding van een waterkoker. Alina grijpt je toch wel bij de kloten. In albumopener “Lovesong” (één van de drie Engelstalige nummers) strijdt ze om de aandacht van een onbereikbare liefden en houdt haar stem het midden tussen Regina Spektor en Kate Bush. In “Paskutinio Mamuto Daina” glijdt haar stem moeiteloos van zacht fluisterend tot galmen vanuit de tenen. Een bescheiden synthesizer en schoorvoetende xylofoon doen de rest. En zo staan er meer hemelbestormers op deze prachtplaat. Een plaat die twee jaar geleden al in Orlova’s thuisland werd uitgebracht, maar nu pas in de rest van Europa. Dat is vooral te danken aan het Parijse label Fargo Records, dat de plaat nu opnieuw uitbrengt. Hulde!

mij=Fargo / Munich