Ik mocht niet mopperen over de lengte van de plaat mailde gitarist Frank Schiphorst me toen ik me een beetje beklaagde over de lengte van A Soul’s Roadmap. Nou dat bepaal ik natuurlijk lekker zelf. Toch heeft’ie wel een punt. Als A Soul’s Roadmap, het tweede volledige album van Symmetry iets niet is is het wel waar progmetal bandjes nogal eens last van hebben: variatieloosheid en een te hoge notendichtheid. Variatie genoeg in de drieënzeventig minuten die A Soul’s Roadmap duurt en bovendien ook nog eens een goed verhaal – ik zal niets verklappen – dat achterste voren verteld wordt. Helemaal als je éénmaal gewend bent aan de stem van Erik Masselink. Die ligt niet altijd even gemakkelijk in het oor, maar gaat op de goede momenten, bijvoorbeeld als Erik samenzingt met L.I.M.O.-zangeres Sofie Letitre, wel richting Daniel Gildenlow (Pain of Salvation), dus dat kan een stuk slechter. En dat het minder kan weet ik nog donders goed van de ooit in een opwelling gekochte eerste EP (To Divinity) van Symmetry. Ook muzikaal neigt het die kant op, dus ook dát kan een stuk slechter. En dat het minder kan weet ik nog donders goed van de ooit in een opwelling gekochte eerste EP (To Divinity) van Symmetry. Symmetry is wel heel erg gegroeid sinds 1997. Daarom verbaas ik me er eigenlijk best over dat Symmetry nog steeds zonder ‘echte’ platenmaatschappij zit. Want dit is één van de beste eigen beheerplaten die ik in tijden gehoord én gezien heb.
File: Symmetry – A Soul’s Roadmap
File Under: Progmetal die wel een platencontract verdient
File Audio: [ Dark Emotions ][ Journey into the unknown ]