Ooit werkte ik op een kantoor vlak naast een doorgaande weg. Op een dag kwam daar ‘s ochtends een auto langsrijden met de radio vrij hard, waardoor ik een flard van een bekend nummer hoorde. De rest van die dag hing dat stukje muziek in m’n hoofd, tot me aan het eind van de middag ineens “Poco!” inviel. Wellicht kunt u zich nu voorstellen wat voor kwelling het is dat ik het titelnummer van Strypers No More Hell To Pay niet kan thuisbrengen. Ja, officieel is het een eigen nummer, maar ik ken het deuntje ergens anders van. Even dacht ik dat het “No One Like You” van de Scorpions was, maar iets zegt me dat ik een nummer ken dat er nog veel meer op lijkt. Die zanglijnen, die riff, het ritme… Om gek van te worden! Luistert u zelf even? No More Hell To Pay is het eerste nieuwe werk sinds 2009, na het (uitstekende) coversalbum The Covering en de nieuwe versies van oude krakers op The Second Coming. Ik ging er eens goed voor zitten. Stryper is wat mij betreft een van de betere hairmetalbands, met bovendien in Michael Sweet een zanger die een van de beteren in de business is. Hij is zelfs het afgelopen decennium ook nog een paar jaar zanger van Boston geweest. Tussen twee releases, dat wel, dus het is nog even afwachten of hij volgende maand op het nieuwe Bostonalbum te horen zal zijn. Maar ja, als hairmetalband zit je vast aan een format voor de songs waar je niet zoveel aan kunt veranderen. Relatief kort en catchy, met de nadruk op de riff en de zang. Je zult daarom tevoorschijn moeten komen met goede riffs en refereinen die blijven hangen. Daar hadden ze op Murder By Pride al geen moeite mee, dus ik ging ervanuit dat dat hier ook wel zou lukken. Helaas. Het is allemaal goed uitgevoerd, de productie is hier en daar wat vlak maar wel lekker heavy en het is als altijd een genot om de stem van Sweet te horen galmen, maar juist die memorabele riffs en refreinen zijn dun gezaaid op dit album. Naast het gekmakende titelnummer is het vooral “Jesus Is Just Alright” dat blijft hangen. Laat dat nou net gospelsong zijn die eerder is gecoverd door The Byrds en The Doobie Brothers… Qua uitvoeringen valt er genoeg te genieten, daarin laten de heren horen dat ze in de eredivisie van de hairmetal zitten. Stryper is in die analogie hier echter een topclub die de sterren van de hemel speelt, maar vergeet te scoren. No More Hell To Pay is nog altijd beter dan het gemiddelde hairmetalalbum, maar de voltreffers ontbreken.
mij=Frontiers / Rough Trade
Snap wat je bedoelt. Gitaren zijn erg Michael Schenker, zang is bijna Joe Lynn Turner in een Russ Ballard nummer en arrangement. Dit is niet spot on, maar helpt je misschien om de echte op het spoor te komen 🙂
De eerste en ook 1 van de bekendste covers van Jesus is just allright with me, is al jaren voor de versie van de Doobie Brothers uigevoerd door The Byrds.
Voor de rest moet ik als Stryper-fan de cd nog halen.
Jouw zoekplaatje / het titelnummer heeft toch het specifieke Stryper-geluid. Daarom komt het mij bekend voor. Maar je het wel gelijk dat het aan andere bands doet . Je hebt het voor mekaar. Nu lig ik wakker te piekeren. 🙁
Snap wat je bedoelt. Gitaren zijn erg Michael Schenker, zang is bijna Joe Lynn Turner in een Russ Ballard nummer en arrangement. Dit is niet spot on, maar helpt je misschien om de echte op het spoor te komen 🙂
De eerste en ook 1 van de bekendste covers van Jesus is just allright with me, is al jaren voor de versie van de Doobie Brothers uigevoerd door The Byrds.
Voor de rest moet ik als Stryper-fan de cd nog halen.
Jouw zoekplaatje / het titelnummer heeft toch het specifieke Stryper-geluid. Daarom komt het mij bekend voor. Maar je het wel gelijk dat het aan andere bands doet . Je hebt het voor mekaar. Nu lig ik wakker te piekeren. 🙁
Eddy: ik heb de info over “Jesus Is Just Alright” aangepast. Dank!