Het Franse viertal Abysse draait sinds al sinds 2004 mee. Hun debuut-EP La Vide Est Forme verscheen in 2008 en sindsdien hebben ze gewerkt aan hun full-length-debuut En(d)grave. Abysse legt zich toe op instrumentale progmetal. In de opbouw van de grooves heeft het echter ook iets van stoner. Dat klinkt misschien raar, dus ik zal het proberen uit te leggen. Het is sneller dan stoner over het algemeen is, maar het kent wel een geleidelijke opbouw van de tracks, met repeterende gitaarriffs die veel meer een groove opbouwen dan dat er van de ene naar de andere polsverstuikende passage gesprongen wordt. Nee, ook niet als de song “Ten Thousand Changes” heet. Een goede keuze, zeker wanneer je niet de kapstok van zanglijnen hebt. Het geeft de luisteraar veel meer tijd om zich in een melodie onder te dompelen. Tegelijkertijd is het wel degelijk progmetal. Veel snelle passages met technisch hoogstaand spel, de nodige breaks (iets minder vaak, maar ze zijn er nog nog steeds) en een opbouw die meestal resulteert in tracks van vijf minuten of langer. Ondanks dat de band dus zo’n vijf jaar aan dit album heeft gewerkt, is het geen overgeproduceerd album geworden. Integendeel, voor het genre is het aan de ruige kant. Hier en daar zit het op het randje van speedmetal, dat zegt genoeg. Abysse zal geen enorme verkoopcijfers halen, maar een selecte groep zal zich hier prima mee vermaken. Typisch een band voor de Roadburnliefhebbers, als je het mij vraagt.
mij=Black Wave
4 reacties