Onze Adam Green-huisschrijver Jnnk (al zijn niet al zijn albums hier besproken) heeft haar schrijverscarrière op File Under op een laag pitje gezet. Helaas. Het betekent echter dat iemand anders, ik dus, de nieuwe Adam Green mag gaan bespreken, en ik moet zeggen dat Minor Love geen vervelende ervaring is. Om een naam kun je volgens mij alleen heen als je hem niet kent of er bewust omheen loopt: ik heb het over Lou Reed. Reeds laatste echt geslaagde album was wat mij betreft New York. Als je deze kent en de eerste drie solo-albums van Reed dan weet je ongeveer hoe Minor Love klinkt. Dit komt door het praatzingen van Green, maar ook door de liedjes die zo op een van Reeds betere solo-albums hadden kunnen staan. Luister maar eens naar een liedje als “Bathing Birds”. Daarin zit wat mij betreft het enige nadeel van dit album: het lijkt wel erg veel op Reed. Maar aangezien ik nooit meer iets interessants van Reed verwacht en wat interessant is al in huis heb, ben ik hier helemaal niet ontevreden over. Integendeel: ik ben erg ‘happy’ met dit album. Green heeft al een lange carrière achter zich in The Moldy Peaches en door het uitbrengen van vijf solo-albums, maar aangezien hij nog geen dertig is, hoop ik dat hij me nog vaak mee aan de hand neemt op zijn muzikale reis van korte en krachtige liedjes. En dat Jnnk de volgende Green weer doet, want ik voel me toch wat ongemakkelijk op haar terrein.
mij=Rough Trade / Konkurrent